کتاب چهار داستان کوتاه نشر انتشارات موج کتاب - نسخه صوتی

شاید همگان بهزاد فراهانی را با ادبیات نمایشی، سینما و تیاتر و رادیو و تلویزیون بشناسند. اما، مدتی است به سمت ادبیات داستانی رفته‌است. کتاب ۵۵ داستان کوتاه، شرح زندگی خودش از کودکی تا امروز است از جمله نوشته‌های او در زمینه ابیات داستانی است که دنیای دیگری را برای مخاطب باز می‌کند، دنیایی که دیگر خیال نیست، زندگی‌ای است که در خیال نقش گرفته‌است. داستان‌ها همه روایت تاریخ این مرز و بوم هستند.

بهزاد فراهانی، تا قلب اروپا رفته و با آموخته‌هایش، روستایی را روایت کرده که خاک آن، قلب و جانش است. این کتاب را با عشق به درمنکی‌ها (روستایی در فراهان) از محله بالا تا محله پایین، از اربابی و رعیتی، از مسلم‌خان تا مش خداداد، از چوپانان تا دشت‌بانان، از عاشقان و معاشقان نوشته است. در کتاب با بخش‌هایی از زندگی این چهره معتبر آشنا می‌شویم. داستان‌ها حتی بدون در نظر گرفتن نام نویسنده نیز جذابیت‌های ویژه‌ای دارد زیرا فراهانی سطر به سطر کتاب را زندگی کرده است. علاوه بر این یادداشت‌هایی در ستایش و توصیف برخی بزرگان سینمای ایران نیز در این کتاب جای گرفته است. همانطور که خود به درستی می‌گوید مخاطب این قصه‌ها قشر خاصی نیستند بلکه از کودک ۱۲ساله تا ‍ییرمرد ۹۰ساله می‌تواند از شنیدن آن لذت ببرد.خلاصه آن که کتاب حاصل سال‌ها که نه، روزها و دقیقه‌های زندگی ایشان است؛ هر آنچه که دیده، تجربه کرده و آموخته را نوشته و رقم زده است.

قسمتی از پنجاه و پنج داستان کوتاه:

خانه‌ی درخت توتی از خانه‌هایی بود که آقای تقوی آن را اجاره می‌داد. این خانه نزدیک به پانزده مستاجر داشت. اتاقک‌ها یک متر در دومتر بودند و مستاجرین همه از زحمت‌کش‌های خیابان خواجه نظام الملک. یک حوض بزرگ در میان حیاط و یک مستراح هم در کنج حیاط، که همیشه پر بود و صبح‌ها کمتر می‌توانست از پس مستاجرین بربیاید و اغلب آن‌ها را راهی مسجد می‌کرد. خانه‌ی درخت توتی با یک درخت توت کهنسال آ‌ذین شده بود و فراغتی هر چند اندک به ساکنان آن جا می‌بخشید. شب‌ها یک نفر بود که خواب را از ساکنان خانه غارت می‌کرد. «حسن آقای چوبی» تنها مستاجری بود که کرایه نمی‌داد و علتش هم این بود...

کتاب «پنجاه و پنج داستان کوتاه» به نویسندگی بهزاد فراهانی را انشارات گویا منتشر و بخشی از کتاب را نشر دیجیتال موج کتاب با صدای آقای بهزاد فراهانی صوتی کرده‌است. تدوین صوتی آن بر عهده بهزاد بهادر بوده‌است.

درمقدمه کتاب آقای فراهانی خطاب به مخاطبانش چنین نوشته است:

اگر از نکته بینان این ملک برمن خرده بگیرند که تو را چه به نوشتن و چاپ کردن و به دست مردم دادن ای دهاتی کم‌دان! به پاسخ تنها می‌گویم دهاتی هستم! اما هنوز نویسنده نشده‌ام. گل سرخی است که شاید بتوان بوییدش.