بر کسی پوشیده نیست که موسیقی کهن مازندران، ریشه در زندگی گالشان، چوپانان، کشاورزان و چاروا داران دارد.

چوپانی که در دامنه یا دشت، با گوسفندان خود، همدم می شود و با اصواتی؛ گوسفندان را به چرا وا می دارد و یا به سوی آغل می خواند، گالشی که در قلب جنگل، گاو و گوساله ی خود را با نام «برار، برار» (برادر)، «مار مار» (مادر) و دتر دتر (دختر) با آواز می خواند و نوازشش می کند، کشاورزی که در شالی زار، گندم زار و ... برای به بار نشستن محصولش، شعرها می سراید و می خواند و چاروداری که در میان جنگل، کوه و دشت با آواز، راه طولانی را کوتاه می کند، همه، در پیدایش، شکل گیری و تکامل موسیقی مازندران دخیل بوده و سهم داشتند.