کتاب چهره‌های جاویدان بزرگان شعر و ادب و فرهیختگان زبان فارسی نشر انتشارات نظری

شاعر شوریده و حماسه‌سرای اهل‌بیت(عليه‌السللام) در تاریخ بیست و چهار فروردین ۱۳۳۸شمسی در خانواده‌ای مذهبی در تهران به دنیا آمد.

خانواده او در پرورش استعداد شعری او تأثیر به‌سزایی داشتند، شاهنامه‌خوانی، حافظ خوانی، تذکره‌ی اولیا خوانی برادران او کمک بسیاری کرد تا وی از سرچشمه ادب جانش را سیراب کند.

اولین کلمات شعر را در سنین نوجوانی به‌هم می‌بافت و با حضور در بعضی انجمن‌های ادبی به گزینش بهتر این کلمات دست می‌زد تاآنجاکه کم‌کم شهامت آن را یافت که اشعار خویش را بخواند تا محک‌زده شود و مورد نقد قرار گیرد و از محضر استاد اوستا و یوسفعلی میرشکاک بهره فراوان برد.

سرودن شعر هم‌چنان در آغاسی وجود داشت اما او سرودهای پیش‌از سی‌سالگی خود را چندان قبول نداشت.

از آنجاکه او بنا را بر کمیت گذاشته بود اشعار زیادی نمی‌سرود و به کشش درونی بیشتر اهمیت می‌داد تا به تعداد زیاد ابیاتش.

بهترین اثر آغاسی (مثنوی شیعه) است او این اثر را در سال ۱۳۴۸ به بعد سروده‌است و تا هنگام مرگ هنوز آن را به پایان نرسانده است او حتی خود نمی‌دانست این مثنوی چند بیت دارد هر زمان که روحش به سمت سرودن قطعه‌ای دیگر از این مثنوی پیش می‌رفت او قلم ‌به‌دست می‌گرفت می‌سرود و می‌نوشت.