کتاب نمایشنامه فورته و پیانو نشر طرحواره

(آپارتمان یک‌خوابه‌ای را می‌بینیم. نسبتاً مدرن و شیک است. اتاق‌خواب در سمت راست صحنه قرار دارد و با دیوار نازکی از هال جدا می‌شود. هال و پذیرایی در سمت چپ صحنه است و درب ورودی آپارتمان روی دیوار سمت چپ هال قرار گرفته. یک آیفون چسبیده به دیوار، کنار در آپارتمان است. داخل اتاق‌خواب تنها یک تخت‌خواب دونفره وجود دارد که با ملحفه‌های سفید پوشیده شده است. در هر گوشه‌ و کنار آپارتمان آلات موسیقی و صدابرداری به چشم می‌خورد. در قسمت جلوی هال یک پیانوی رویال کوچک، یک گرامافون عتیقه و یک کاناپه‌ی چرم گذاشته شده است. کنار درب ورودی آپارتمان یک دستگاه سی‌دی پلیر و یک کتابخانه‌ی ساده‌ی چوبی به چشم می‌خورد. انتهای هال یک آشپزخانه‌ی یکسره است. روی دیوار انتهای صحنه دو پنجره‌ی نورگیر رو به خیابان می‌بینیم. یک میز چهارنفره‌‌ی مربع در آشپزخانه، زیر دو پنجره‌ی دیوار انتهایی قرار گرفته و رویش یک دسته گل نرگس تازه است.

یاسمین در آشپزخانه مشغول درست کردن صبحانه است. گه‌گاهی لبخند می‌زند و زیرلب یک آهنگ قدیمی را زمزمه می‌کند. دختر قدبلند و تراشیده‌ای است که در نهایت سادگی زیباست. معصومیت و سادگی یک دختر روستایی را دارد و همزمان از ظرافت و دلبری دخترهای شهری چیزی کم ندارد. موهای بلند مجعدش تا قوس کمرش می‌رسد و خنده‌ای کودکانه دارد. پیراهن گشادی به رنگ آبی آسمانی ملایم پوشیده و موهایش به‌هم‌ریخته و ژولیده است. اردشیر توی تخت خواب است. چندبار از این پهلو به آن پهلو می‌شود. پس از چند دقیقه موبایلش را از کنار بالشت برمی‌دارد و به صفحه‌اش نگاه می‌کند. کمی خودش را کش‌وقوس می‌دهد و وارد هال می‌شود.)

یاسمین: (رو به اردشیر لبخند می‌زند.) صبح بخیر دلبرم.

اردشیر: (درحالی که چشمهایش را می‌مالد.) صبح بخیر (نگاهی به آشپزخانه می‌اندازد و با تعجب ادامه می‌دهد.) چقدر زحمت کشیدی.

یاسمین: (با رضایت لبخند می‌زند.) کاری نکردم. قهوه می‌خوری؟

اردشیر: آره. مرسی.

یاسمین: (از داخل یکی از کابینت‌ها یک ماگ درمی‌آورد و درحالی که برای اردشیر قهوه می‌ریزد می‌گوید:) مدیربرنامه‌هات زنگ زد. گفت از صبح چندبار گوشیت رو گرفته ولی خاموش بودی. گفتم خوابی. گفت دوباره زنگ میزنه.

-متن از کتاب-