کتاب شریر سید علی حجازی‌ یزدی نشر افکار

"ادمیزاد از رنج واهمه ندارد تنها میخواهد برای رنج هایش معنایی پیدا کند . انچه انسان را به ستوه می اور نه رنج ، بلکه بیهودگی است." کتاب جالبی بود و داستان متفاوتی داشت . اما بیشتر به کسایی توصیه میکنم که تجربه تنها زیستن رو دارن چون احتمالا این قضیه برای اون ها ملموس تره چیزی که برای خود من جالب بود این بود که چقدر تنهایی انسان می‌تونه عمیق باشه که برای فرار از تنهایی و روزمرگی ، برای فرار از بی معنا بودن زندگی دل به یک رنج معنادار ببنده. و البته اغلب دلبستگی های ما به نوعی رنج های معناداری هستن ، که بارزترین اون خود عشق هست عاشق رنجی که از سمت معشوق بهش میرسه رو تحمل میکنه چون این رنج معنا داره و حتی گاهی این رنج رو دوست داره چون مثل رشته ای اون رو متصل به معشوقش میکنه. در کل ارزش خوندن داره .