کتاب خواب آب نشر انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان

در فصل اول درباره‌ی پیدایش قنات می‌خوانیم که یکی از نخستین اختراع‌های ایرانیان در فناوری و انتقال آب از اعماق به سطح زمین است. به گفته‌ی غربی‌ها باعث ظهور تمدن‌های جدید بر روی کره‌ی زمین شده و فناوری آن از ایران به دیگر کشورها از جمله چین و مصر و اسپانیا منتقل شده است.

فصل بعدی تحت عنوان مقنی‌ها، مهندسان خاک و آب، درباره‌ی مقنیان گذشته توضیح می‌دهد؛ کسانی که با علم محاسبه، نقشه‌کشی، ریاضی و جغرافیا آشنا بوده‌اند و به تجربه می‌دانسته‌اند که آب در چه قسمتی از اعماق زمین بیشتر جریان دارد. مقنی‌های کارآمد بدون کوچک‌ترین اشتباهی می‌دانستند، در زمینی که کلنگ قنات را می‌زنند تا چه ارتفاعی به آب می‌رسند. مقنی‌گری یکی از کارهای سخت و جانفرساست و بسیاری از آنان پیش از آنکه به پیری برسند، جانشان را در چاه از دست می‌دادند. در شهرهای کویری هنوز تعداد اندکی از آخرین نسل مقنی‌های ایران وجود دارند.

در بخش مهندسی طراحی و ساخت قنات می‌خوانیم: مادرچاه اولین چاهی بود که در بالاترین قسمت شیب و سطح زمین حفر می‌شد و اگر مقنی به آب مورد نظر خود می‌رسید، اساسی‌ترین بخش کارش انجام گرفته بود. مقنی پس از حفر چاه باید جایگاه مظهر را تعیین می‌کرد. یعنی جایی که آب قنات سر از خاک بیرون می‌اورد و در سطح جاری می‌شد. مقنی با ریختن پودر کچ یا سنگ‌های رنگی روی رشته‌ نخ‌هایی که از مادر چاه تا مظهر کشیده می‌شد، مسیر حفر چاه‌های عمودی را تعیین می‌کرد.

در ادامه درباره‌ی انواع سدهای ایرانی، آب‌انبار در ایران، پاشیر، بادگیر، راچینه یا پلکان، تصفیه‌ی آب، میرآب‌ها، تاریخ پیدایش کوزه و ساعت آبی و مهندسان و آب‌شناسان نامدار ایرانی می‌خوانیم.