کتاب کندوکاوی پیرامون مسائل اجتماعی ایران نشر اندیشه احسان

مسائل اجتماعی امری، جهان‌شمول هستند، در همه جای جهان از بدو پیدایش تا به امروز، جوامع بشری با مسائل اجتماعی مواجهه بوده‌اند. آغاز زیست اجتماعی از هابیل و قابیل و تداوم شکل دوگانه خیر/شر، دوستی/دشمنی، بدی/خوبی، سالم/ناسالم، هنجار/بی‌هنجار و غیره، در عبور تاریخ از گردونه‌های سنتی تا مدرن قرن ۲۱، مسائل اجتماعی وجود داشته است. مسائل اجتماعی، زاییده اجتماع و حاصل انحراف بشری از مسیر صحیح زندگی است. این مسئله تا حدی معقول و منطقی است و شیوع و همه‌گیری آن ناهنجار و خطرناک است، وجود مسائل منفی در جامعه، درترمیم و احیای سنت‌های اجتماعی، تنظیم قوانین و مقررات جدید و افزایش توانایی‌های سازگاری سیستم در حل مطالبه اجتماعی، مفید است، عدم تصحیح کژکارکردهای نهادی، باعث افزایش مسائل اجتماعی می‌شود که حیات بشری را تحت تأثیر قرار می‌دهد. آغازگران جامعه‌شناسی کلاسیک، کنت، دورکیم، وبر، مارکس و تونس، ریشه و منابع مسائل اجتماعی را تغییراتی می‌دیدند که منجر به بی‌سازمانی اجتماعی شده است. نگاه دوگانه به جامعه از حرکت اجتماعی از یک سامان سنتی به سامان و نظم جدید و فاصله زمانی این دو جریان و تغییرات ارزشی-هنجاری، بسترهای مسائل اجتماعی ازجمله شکاف طبقاتی، قتل، نزاع، خرده‌فرهنگ و الگوهای رفتاری غیرنرمال را ایجاد می‌کند. ایران نیز مانند سایر جوامع جهانی، شاهد مسائل اجتماعی است. ایران بعد از مشروطه، به دلیل تحولات نظام اجتماعی از حالت طایفه‌ای-الگوی عشایری –دامداری به زندگی شهری-مدرن، سبک‌های فکری-رفتاری را تغییر داد و به‌مرور، جامعه از حیث ارزش‌ها و هنجارها‌ی اجتماعی دچار تغییراتی شد. جامعه ایرانی به لحاظ تاریخی-جامعه‌شناختی، به جامعه در حال گذار تعبیر می‌کند که بیشتر در بین جامعه‌شناسان کلاسیک شهرت داشته است. از این وضعیت به جامعه آنومیک یاد می‌کنند.