لیون راوی مرده ی کتاب است که با پدر صحبت می کند. او از روزهای قبل از مرگش می گوید، از مراسم خاکسپاری اش، از پدر و مادرش. لیون با شوخ طبعی و کنایه با پدرش سخن می گوید و برخی خاطرات را به یاد او می آورد، خاطراتی که گاه شیرین اند و گاه تلخ و چنان درهم آمیخته اند که قابل تفکیک نیستند. رستن شش ماه پس از مرگ پسرش شروع به نگارش این کتاب کرد و توانست جایزه ی گنکور رمان اولی 2011 را از آن خود کند. کتابی به شدت آمیخته با احساسات عمیق انسانی که به زبان های مختلف از جمله انگلیسی، اسپانیایی، ایتالیایی و........ برگردانده شده است.