کتاب اردوگاه 1 موصل «موصل بزرگ» III کتاب نشر

انقلاب اسلامی در گذر زمان، چون اختر تابناکی بر بلندای تاریخ می‌درخشد و چراغ هدایتی برای نسل حاضر و نور امیدی برای آیندگان است. با وقوع انقلاب اسلامی تغییرات و تحولاتی شگرف در بسیاری از مفاهیم، واژه‌ها، رفتارها، روابط انسانی و حتی ارتباط بین دولت‌ها پدید آمد. این تأثیرات به گواه تاریخ بسیار بیشتر از تأثیرات انقلاب فرانسه و یا روسیه در جهان و منطقه بوده است، از این‌رو دشمنان بر آن شدند تا نور انقلاب اسلامی را با نفس‌های آلوده خویش خاموش کنند؛ لذا با محاصره اقتصادی و سیاسی و برپا ساختن اغتشاشات و جنگ داخلی این هدف را دنبال کردند ولی در عمل راه به جایی نبردند، پس دامن خدعه برگرفتند و اندیشه پلید خویش را در رژیم بعث عراق و شخص صدام حسین مجسم دیدند و با تطمیع و حمایت از این رژیم، شعله جنگی نابرابر را در منطقه برافروختند تا این نور الهی را در ایران خاموش سازند، اما در نهایت و پس از هشت‌سال تهاجم همه جانبه، جبهه استکبار این بار نیز به هدف شوم خویش دست نیافت. رژیم بعث عراق در تاریخ ۳۱/۶/۱۳۵۹ با تجاوز نظامی گسترده علیه کشور جمهوری اسلامی ایران مناطقی در مرزهای غربی، جنوب‌غربی و شمال‌غربی ایران را در منطقه‌ای به طول بیش از ۱۳۰۰ کیلومتر اشغال کرد و به تسخیر بیش از ۱۴۰۰۰ کیلومترمربع از اراضی پنج استان خوزستان، ایلام، کردستان، باختران، آذربایجان‌غربی و تصرف صدها روستا و بخش توسط ۱۲ لشکر تا دندان‌مسلح پرداخت و همچنین با بمباران هوایی مناطق مسکونی مراکز استان‌ها و شهرهای بزرگ ایران؛ از جمله اهواز، باختران، ارومیه، تبریز، همدان، بوشهر، سنندج و... آغازگر جنگ تحمیلی علیه جمهوری اسلامی ایران بود. دشمن در ابتدای یورش نظامی خود و به‌ رغم اصول پذیرفته شده کنوانسیون‌های ژنو به ایذا و اذیت اهالی غیرنظامی ساکن در این مناطق پرداخت. سربازان دشمن بعثی برخلاف مقررات قرارداد چهارم ژنو گروه زیادی از اهالی این مناطق؛ از جمله پیرمردان، زنان و کودکان را اسیر و با اعمال زور و خشونت به داخل خاک عراق منتقل کرده و به همراه گروهی دیگر از رزمندگان سلحشور نظامی که در طول جنگ در چنگال دشمن گرفتار شدند به مرور به اردوگاه‌های اسرای جنگی منتقل کردند. آزادگان در بند ما در طول سالیان اسارت خود صحنه‌های بی‌بدیلی را بر صفحات تاریخ ترسیم کردند که موجب شگفتی است و بی‌تردید نسل‌های آینده کشورمان به یادآوری آن همه ایثارگری و حماسه‌آفرینی و مطالعه آن نیاز خواهند داشت. بررسی مسئله اسارت در جنگ‌ تحمیلی بیانگر این حقیقت است که اسارت رزمندگان ما و نوع اسیرداری کشور ما از سربازان دشمن با این ابعاد منحصربه‌فرد، چهره‌ای نو و ناشناخته برای ملل جهان و حتی برای ملت شریف ایران دارد و همین یک دلیل کافی است تا محققان و پژوهشگران دفاع مقدس به بررسی و تحقیق همه‌جانبه در پیرامون اسارت و ابعاد آن در دفاع مقدس بپردازند. گرچه نگارنده، توفیق و سعادت چشیدن حلاوت سختی اسارت در جنگ را نداشته‌ام و همین مسئله نقطه آغاز سؤال برخی خوانندگان این مجموعه در چرایی نگارش و پژوهش آن توسط یک غیرآزاده می‌تواند باشد، اما به دلایل مختلف خود را مدیون این قشر از ایثارگران مظلوم می‌دانم. اما چه شد که قلم در دست گرفتم و این مجموعه را در تاریخ‌نگاری مقاومت این رادمردان به تحریر درآوردم خود حکایتی دیگر دارد، گرچه ذکر دلایل آن را از یک منظر مناسب نمی‌دانم و آنها را بیشتر یک راز و باور اعتقادی و قلبی بین خود و خدا می‌دانم، اما حواشی احتمالی و نظرات منتقدان مرا بر آن می‌دارد تا مختصراً در این‌باره چند کلامی بگویم، چرا که بیست‌سال از عمر خود را صرف پژوهش این مجموعه کرده‌ام و آن ایام را جزئی از مهم‌ترین دوران زندگی خود می‌دانم. اگر مدت اسارت آزادگان ما بین ۲ تا ۱۰ سال بوده است حقیر بیش از ۲۰ سال با آنها حشر و نشر داشته و مشغول پژوهش دربارة آنها بوده‌ام و ذکر این نکته را برای خود افتخار می‌دانم، نه فخرفروشی و به جهت بیان چرایی انجام این پژوهش و تشریح روش تحقیق این جزئیات را در مقدمه می‌آورم.