کتاب معرفی اجمالی اردوگاه های اسرای ایرانی در عراق کتاب نشر

جنگ تحمیلی عراق علیه ایران با چندین لشکر مکانیزه در ۳۱ شهریورماه ۱۳۵۹ در پی حمله‌ عراق به مناطق مرزی کشورمان آغاز شد و هشت سال به طول انجامید. بمباران بسیاری از مناطق مرزی کشور منجر به جراحت و شهادت تعداد زیادی از مردم و رزمندگان ایرانی شد و طی هشت سال حدود ۴۵۰۰۰ تن از رزمندگان و ساکنان شهرهای مرزی به اسارت نیروهای دشمن درآمدند که این ۴۵۰۰۰ تن در تقسیم‌بندی کلی به دو گروه عمده اسرای ثبت‌‌نام شده توسط کمیته بین‌المللی صلیب‌‌‌سرخ و اسرای مفقودالاثر تقسیم می‌شوند. گروه اول؛ اسرایی بودند که پس از گذراندن مراحل مختلف در زندان‌های موقت و مدتی پس از ورود به اردوگاه اصلی، مورد بازدید نمایندگان کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ قرار گرفته و ثبت‌‌نام ‌شدند که در پی این ثبت‌نام، با پرکردن نامه‌ای که آنها در اختیار اسرا قرار می‌دادند و سپس ارسال آن به هلال احمر ایران، خانواده اسرا را از سرنوشت و اسارت آنان آگاه می‌ساختند و اسرا تا پایان اسارت نیز از این طریق با خانواده‌های خویش‌ در ارتباط بودند. از تعداد اسرای ایرانی ذکرشده، تقریباً۲۵۰۰۰ تن مورد ثبت‌نام کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ قرار گرفته بودند. گروه دوم؛ اسرای مفقود‌الاثر بودند که به دو گروه تقسیم می‌شوند: دسته اول، اسرایی بودند که در همان روزهای ابتدایی جنگ به اسارت درآمده و به زندان‌های عراق منتقل شده بودند (توضیح در رابطه با زندان در ادامه خواهد آمد) که دشمن از معرفی این افراد به علت شاخص‌بودن درجه و عضویت یا داشتن سمت و مسئولیت لشکری به کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ خودداری کرد. عمده این گروه از اسرا؛ افسران و خلبانان نیروی دریایی، زمینی و هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بودند که از جمله خلبانان می‌توان شهید حسین لشگری،‌ عبدالمجید فنودی، محمدابراهیم باباجانی‌حصیری و محمود محمودی را نام برد. شهید محمدجواد تندگویان که در زمان جنگ و به اسارت درآمدن وزیر نفت ایران بود، ازجمله اسرای مفقودالاثر بود که تا زمان شهادت در زندان‌های دشمن به نمایندگان کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ معرفی نشد.