کتاب پیرمرد نشر انتشارات کتاب‌سرای نیک

روزی روزگاری دو زندانی بودند (در می‌سی‌سی‌پی، در ماه مه، سال هم سالِ ۱۹۲۷ بود که سیل آمد). یکی از آن‌ها حدود ۲۵ سال داشت، قدش بلند و شکم درنیاورده بود، صورتش آفتاب‌سوخته و موهایش سیاه مثل شبق، و چشمانش رنگ‌پریده به رنگ ظرف چینی که از آن‌ها غضب شراره می‌کشید ـ دلش از آدم‌هایی که کار خلاف او را نقش بر آب کردند پر نبود، از دادستان و قاضی که او را روانه زندان کردند دلخور نبود، دلش از نویسنده‌ها پر بود، از نام‌هایی خیالی که به آن داستان‌ها و رمان‌های ارزان‌قیمت مربوط بود ـ اسم‌هایی از قبیل دایموند دیکس و جس جیمزز و امثال آن ـ یارو عقیده داشت آن‌ها او را به این مخمصه انداخته بودند، به خاطر آن‌که با بی‌توجهی و ساده‌لوحی کار خود را که نوشتن بود و از قِبَل آن پول در می‌آوردند دست‌کم می‌گرفتند، چون‌که به هر حرف و نقلی مهر صحت و اصالت می‌زدند و از بابت آن پول هم در می‌آوردند.