برای تبدیل تدریجی یک دموکراسی به حکومت مطلق تک حزبی، که به مذاق سران آن حکومت خوش بیاید، مقدماتی لازم است. باید آهسته و پیوسته حرکت کرد، باید مردم را رفته رفته با خود همراه کرد، باید نه با خشونت و تندی بلکه با لطافت و نرمی در عمق اذهان عمومی چنان نفوذ کرد که درک این تسلط و چیرگی برای همگان چندان هم ملموس نباشد. با این ترفند سیاه، سیاست مشت آهنین که به زودی ردای دموکراسی و آزادی خواهی را از تن زدوده و از سیمای پلید اقتدارگرایی پرده برمی دارد دیگر چندان غریب نخواهد بود.