کتاب رشد اثر فاطمه زهرا اقبالی نشر انتشارات نظری

با سپاس فراوان از مدیر (سرکار خانم زاهدان) و دبیران عزیزم این‌جانب قدردان شما و لطف بی‌‎دریغتان هستم. امید است که موفقیت‎ها را در کنار جمعی از شما عزیزان جشن بگیرم. بیزار از تخت و تاج و بیزار از همه‌چیز عاشق ولایت و رهبرش بود. رهبر او را چنان دوست داشت که گویا از رگ گردن به او نزدیک‎‌تر بود. محرمانه‎های زیادی ببین آن دو ردوبدل می‎شد اما تا بعد از شهادتش افشا نشد. بعد از تماس هم نوعان برادران دینی عراقی‎اش با وی و دعوت ایشان به موصل ایشان راهی سفر شدند. او تنها ایرانی بود که بدون تجملات وارد موصل شد. از بدو ورود خود به موصل عملیات را آغاز کرده و داعشی‎‌ها را به عقب رانده و با ابو المهدی المهندس طی جلسه‎ای در مشورت با ایشان در رابطه با عقب رانی داعشی‎ها پیمانی بستند و در سخنرانی، طبق فرمایشات رهبر خود را فرماندة قدس معرفی کرد. بعد از انتصاب به فرماندهی قدس مدتی در ؟؟ ماندگار شد و درد دوری از خانواده را با گوشت و استخوان خود چشید. بعد از جلساتی که با ابوالمهدی المهندس گذراندند موفق به عقب راندن داعشی‎ها شده. ایشان با وجود تمام سختی‎هایی که کشیدند اما باز هم در موصل باقی مانده و در برابر دشمنان در کشوری بیگانه ثبات و استقامت خود را نمایان کرد. مردی بود از تبار حضرت زهرا (س) و عاشق حیدر کرار علی‌ابن‌ابی‌الطالب، ایشان عاشقانه برای کشور خود و همسایه جنگیدند. زینبش را نمی‎دیدید و غم دوری او را متحمل می‎شد. دخترانشان بالغ بودند اما همچون طفلی ضعیف، بی‌قرار پدر بودند و تاب دوری نداشتند. زادگاه وی در روستایی از توابع کرمان بوده است. ایشان در کودکی پدر خود را از دست داده و با مادر خود زندگی می‎گذراند تا اینکه طی یک مهاجرت اجباری به تهران تشکیل خانواده داده و فردی مسئولیت‌پذیر و ولایت مدار شد. بعد از به دنیا آمدن فرزند اولشان (آقا محسن) ایران را برای مدتی کوتاه ترک کرده و به سمت عراق حرکت کرد، ایشان بعد از خبر بارداری همسر خود باز هم به ایران بازگشته و به خانواده پیوستند که بعد از به دنیا آمدن فرزند دومشان (زینب خانم) برای مدتی در ایران ماندگار شدند. عاشورا و تاسوعای حسینی بود که عاشقانه برای ارباب شهیدش عزاداری می‎‌کرد. آنچنان وابستة امام حسین (ع) و اهل بیتشان بود که در یکی از روزها از یکی از مساجد بزرگ و معروف تهران تا درب بیت رهبری سینه‌زنان و با پای پیاده آمد. بعد از رسیدن ایشان به بیت رهبری دوستان و هم نوعان حاج قاسم همگی برای دیدن انگشتر عقیق رفتند؛ به‌جز حاج قاسم. دوستان بعد از دیدوبازدید به ایشان گفتند: بهتر است شما هم به پیرمرد انگشتر فروش سری بزنید، حاج قاسم به دیدن پیرمرد رفت و شروع به دیدن انگشترها کرد که ناگهان یکی از آن‎‌ها توجه ایشان را جلب کرد و از پیرمرد قیمت انگشتر را پرسید. قیمت انگشتر بسیار بیشتر از مبلغی که حاج قاسم به همراه داشته بود و برای اینکه پیرمرد از نخریدن حاجی ناراحت نشود بهانه‎ای آورد و از آنجا دور شد تا اینکه دوستان ایشان سردار را به حاجی پیرمرد معرفی کردند، ایشان فرماندة قدس و سردار دل‎هاست. پیرمرد که از این موضوع با خبر شد انگشتر را در دست گرفت و به سمت ایشان رفت تا هدیه‎ای ناچیز از جانب خود به حاج قاسم داده باشد. حاج قاسم با خنده‎ای گشاده از مرد استقبال کرد و باافتخار هدیه را از جان‌ودل پذیرفت و مرد را به آغوش کشید. و انگشتر، انگشتری که پیشکشی از پیرمرد بود حتی هنگام مرگ هم با حاجی همراه بود و ایشان لحظه‎ای آن را از خود جدا نکرده و همیشه همراه داشتند؛ انگشتر در انگشت دستی بود که قطع شد و حاجی را برای همیشه از خود جدا کرد حالا اما انگشتر پدر به پسر رسیده است و بویی از پدر همیشه و هرلحظه با پسر همراه است. روز شهادت رسید، موجی از مردم برای تشییع آمده بودند و دسته‌دسته با اشک‌هایی که روانه بود حاجی را راهی خانة ابدی می‎کردند و با سردار دلشان یکدل سیر وداع کردند و اشک ریختند، مردم با اقامة رهبر نماز خواندند سپس رهبر بر پیکر ایشان زانو زدند. پسر اما طاقت خواهر را نداشت و تاب جدایی خون میان رگ‎هایش را خشکیده بود.