کتاب تورنادو... پیر می شود نشر چشمه

زندگی یک شاعر به‌روایت شاعری دیگر یا به‌‌قول خود سید علی صالحی: «تعریف شاعری از شاعر دیگر». صالحی در مقدمۀ کتاب «تورنادو... پیر می‌شود: نیما یوشیج به روایت سید علی صالحی» این کتاب را چنین وصف می‌کند. او می‌نویسد: «من تورنادو یا فوق‌گردباد را به عنوان "مورخ" ننوشته‌ام. تورنادو تنها تعریف شاعری از شاعر دیگر است.» کتاب «تورنادو... پیر می‌شود» روایت سید علی صالحی از نیما یوشیج و زیست شاعرانۀ اوست در متنِ محیط و زمانه‌ای که نیما در آن زیست و پرورش یافت و نیز در متن شعر ایرانی معاصر. صالحی در کتاب «تورنادو... پیر می‌شود» قریحه و تخیل شاعرانه و ذوق داستان‌پردازی و روایتگری را به هم آمیخته و تصویری از نیمای شاعر و زمانۀ او به دست داده است و نیز ادای دینی کرده است به شعر و شاعران ایرانی معاصر. مروری بر کتاب «تورنادو... پیر می‌شود» کتاب «تورنادو... پیر می‌شود» نه شرح زندگی نیما به‌شیوه‌ای وقایع‌نگارانه و تاریخی، بلکه داستانی است که نیما یوشیج شخصیت اصلی آن است و دیگر شاعران و اهل ادب ایران، شخصیت‌های فرعی آن. سید علی صالحی در کتاب «تورنادو... پیر می‌شود» گویی بر آن است که سرگذشت شعر و ادبیات ایرانی معاصر را، با محوریت شخصیت نیما یوشیج به‌عنوان پدر و بنیانگذار شعر نو و یکی از طلایه‌داران ادبیات مدرن ایران، روایت کند. کتاب «تورنادو... پیر می‌شود» ترکیبی از مستندات مربوط به زندگی نیما، قصه، شعر، تاریخ، تخیل و سینماست. در این کتاب، تصاویر انگار بر پردۀ سینما از مقابل چشمان خواننده می‌گذرند. کتاب «تورنادو... پیر می‌شود» همچنین عرصۀ همزمانیِ ناهمزمان‌هاست و از همین روست که در این کتاب می‌بینیم که نیما شعری را که شاملو بعدها سروده است می‌خواند و شاملو، هنگام کودکی نیما در یوش، در هیئت پیریِ خود ظاهر می‌شود و همۀ نویسندگان و شاعران ایرانی معاصر گویی همزمان‌‌اند و شعر و ادبیات، فارغ از زمان و مکان، همۀ آن‌ها را به هم پیوند داده است. کتاب «تورنادو... پیر می‌شود» با مقدمه‌ای آغاز می‌شود که صالحی در آن از اولین آشنایی خودش با نام و شعر نیما می‌گوید و نیز از آشنایی‌اش با شعر فروغ و شاملو و از اینکه چطور پا به وادی شعر و شاعری گذاشت. بعد از این مقدمه، روایت او از نیما آغاز می‌شود.