زیبا شناسی از واژه یونانی استتیکوس مشق شده، که به معنای ادراک پذیر بودن اشیاء برای حواس است. در قرن هجدهم، زیباشناسی به شاخه ای از فلسفه تبدیل شد. فیلسوب آلمانی الکساندر گوتلیب بومگارتن نخستین بار در سال ۱۷۳۵ این واژه را در تاملاتی درباره شعر به کار برد. بومگارتن پس از آن در ۱۷۵۰، رساله ناتمام خود را استتیکا نامید...