کتاب وقتی سندرم داون و اوتیسم تلاقی می کنند نشر کنکاش

«برای یک پزشک سخت است که اعتراف کند که همه چیز را در مورد بیماریش به چه تشخیصی نمی‌داند. به همین دلیل است که برای متخصصان مراقبت‌های بهداشتی بسیار مهم است که به آنچه والدین در مورد فرزندانشان به شما می‌گویند گوش دهند. آن‌ها با چه کسی در ۲۴ ساعت شبانه روز هستند پس از تولد تامی، رابین به خود در مورد سندرم داون آموزش داد، به طوری که وقتی جانت کی شروع به نشان دادن علائم غیر مرتبط با سندرم داون کرد، مانند تکان دادن بازوها و عدم تماس چشمی به این فکر کرد که آیا دخترش اوتیسم دارد یا خیر، رابین مجبور شد قبل از اینکه او را به یک متخصص ارجاع دهد، در چندین ملاقات اداری، نگرانی‌هایش را با من در میان بگذارد. در گذشته ای کاش زودتر اوتیسم را تشخیص می‌دادیم، اما در یک بازدید مطب، بسیاری از نگرانی‌های دیگر مطرح می‌شوند و مدت زمان محدودی وجود دارد. پس از ارزیابی اولیه، متخصص تشخیص داد که جانت کی، در آن زمان ۴ ساله، اوتیسم ندارد. اما رابین از اینکه جانت کی ۱۰ ساله متفاوت بود متعجب شد و گفت" فکر می‌کنم او نیاز به ارزیابی مجدد دارد" در آن زمان بود که متوجه شدیم جانت کی واقعاً به سندرم داون و اختلالات طیف اوتیسمDS-ASD مبتلا بوده است. همانطور که در فصل اول بحث شد. تنها در ۱۰ تا ۲۰ سال گذشته است که ما متوجه شده ایم که تا ۱۸ درصد از افراد مبتلا به سندرم داون نیز مبتلا به اوتیسم یا ASD هستند. -بخشی از کتاب-