کتاب کودکی نشر ذهن‌آویز

وقتی کودک بودم، همه جا شب بود. پرتو نوری دیدم که همچون طنابی از سقف دنیا آویزان بود. به آن رشته ی نور درآویختم تا غرق نشوم.

ـــــــ

اگر دلی مشتاق داشته باشی، حتی یک گلبرگ نیز کافی ست تا تو را از سقوط به مغاک نیستی باز دارد.

آیا دیدن سینه سرخی که می خواند، تو را از شور زندگی سرشار نمی کند؟

ـــــــ

برای من، نوشتن حکم دیدن را دارد. برای آنکه بتوانم ببینم، می نویسم.

برای دیدن، به روشنایی نیاز داریم. از دلِ تیرگی های مُرکب است که صبح روشن بینایی طلوع می کند.

ـــــــ

بهشت، داشتن دلی بسان آسمان است؛ دلی که هیچ کس نمی تواند آن را به آتش بکشد.