گرایش جامی به طنز و شوخ طبعی، نه فقط به خاطر تمایل شخصی او، بلکه برخاسته از یک اعتقاد و انجام دستورالعملی اخلاقی و دینی است. به عبارت دیگر او همواره ترجیح داده سخن راست و حقیقت دین را با بیان شیرین و طنزآمیز بیان کند و بر تاثیرگذاری آن بیافزاید.
این کتاب در بخش نخست به مرور گزیدهای از طنزهای کتاب بهارستان پرداخته و در بخش دوم گزیدهای از مطایبات و حاضرجوابیهای شاعر را مورد توجه قرار داده و در هر دو بخش عبارات و ترکیبهای جدید و ناشنیده در متن کتاب را نیز با تفسیر و توضیح همراه کرده است.