در این کتاب تلاش شده یکی از مفاهیم کلیدی علوم اجتماعی و مطالعات انسانشناسی، یعنی مفهوم آئین و منسک، در کنار مفهوم هنر و امر زیباشناختی بررسی شود. نتایج این پژوهشها نشان میدهد که تجربههای آئینی چگونه و تا چه حدی با مؤلفههای هنری و زیباشناختی آمیختهاند. در فرهنگ مردم و زندگی واقعی آنها، امور جدی و محوری جامعه بیش از همه در آئینها تجلی پیدا میکنند. حرمت و اهمیت این امور در لفافهای از وجوه زیباشناختی متجلی میشود. درنتیجه، انتقال و بازتولید فرهنگ در بسترهای آیینی و هنری توأمان رخ میدهد.