ایبسن و استریند برگ با همه تفاوتهایی که در نگرش به زندگی، جامعه و مسائل آن داشتند، در نیمه دوم قرن نوزدهم نمایشنامههایی نوشتند که چهره تئاتر و ادبیات نمایشی را به کلی دگرگون ساخت. آن دو برای نخستین بار مضامینی را به صحنه تئاتر کشیدند و به بررسی گوشههایی از واقعیت زندگی آدمهای عصر خود پرداختند که زیر پوسته زندگی پنهان بود و تا آن زمان نه فقط در موطنشان که در سراسر اروپا، هیچ نمایشنامهنویسی جسارت افشای آنها را نیافته بود.