کتاب منظومه ی بازگشت نشر چشمه

این کشتی که دو مارماهی زرین ملاحان کور اویند ساعت نام اوست. و این حباب بنفش که بین خودی‌ها آسمانش می‌خوانیم کلاه‌خود شاه فرشتگان است. و تگرگ بلورینی که بر این کشتی کاغذی می‌بارد همه‌مان را خواهد برد. نمی‌دانم چه اصراری بود که به دنیا بیاییم بعد بگذارد برود طوری که صدایش را حتا نشنویم.