ضرورت بهینهسازی مصرف انرژی و تلاش برای کاهش مصرف آن، معماری معاصر را بخصوص در کشورهای در حال توسعه به سمت استفاده از انرژیهای تجدید پذیر سوق داده است. احساسات، کنشها، دریافت و همچنین تندرستی انسان، از نور و روشنایی تاثیرپذیر میباشد. روشنایی با کیفیت مناسب، این قابلیت را دارد که کارایی دید و عملکرد دیداری را تقویت و حس افرد را تقویت کند، از طرف دیگر روشنایی غیر استاندارد و کنترلنشده، ناخوشایند و تشویشآمیز است، یا حتی مانع کارآیی دید میگردد. یکی از راهکارها در این زمینه، استفاده حداکثری از انرژی خورشید و روشنایی آن در طول روز میباشد. استفاده از نور روز در گستره وسیعی از شهرهای ایران به سبب برخورداری از ساعات آفتابی زیاد و فراوان در طول سال، قابل توصیه و توجیهپذیر است. استفاده از نور طبیعی علاوه بر فوائدی که برای سلامتی انسانها دارد، سبب کاهش نیاز به نور مصنوعی شده و در نتیجه این موضوع مصرف انرژی را نیز کاهش خواهد داد.