آندره برتون فریدا را چنین توصیف می کرد: «یک بمب پیچیده شده در روبان ابریشم» رفتاری سرکشانه با افکاری ویرانگر. با جوری از زیبایی که برای هر کس قابل درک نبود. با صدای قوی و خنده هایی انفجاری و چشمانی نافذ و تا ابد زنده که هرگز بسته نمی شوند و به ما که اتوپرتره هایش را نگاه می کنیم، خیره مانده اند. همان طور که در دفترچه اش کمی قبل از سیزدهم ژوئیه ۱۹۵۴ نقاشی کرد که:«من به نوشتن برایت ادامه خواهم داد همیشه»