آدونیس کسی است که از زمان، بیابان و مکان جنون میآفریند. به قلب نغمات نقب میزند، میراثها را هدر میدهد، مرزها را از میان برمیدارد، به خورشید گوش میسپارد، دست نوازش بر سر سایه میکشد، میزبان روشنایی شب میشود و برای دوباره زاده شدن بر سر چشمۀ خون توقف میکند؛ همچون پرهیبِ باد، مهلکه را در مینوردد.