تاریخ هنر، مطالعه سیر تکوین و توسعه آفرینش هنری انسان در بستر تاریخ است. این رشته چنان که در چند قرن گذشته از زمان ابداع آن توسط وینکلمن آلمانی در اواسط قرن ۱۸ تا کنون تکامل یافته، به طور معمول به صورت مطالعه خطی دوره های تاریخی بوده است که مرز میان هر دوره، با تغییرات فاحش در سبک آفرینش اثر هنری یا تحولات اساسی در سیاست، جوامع یا دین تعیین می شود.
در حال حاضر مورخان هنر، آن گونه که رایج است، مطالعه سیر تاریخی ظهور آثار هنری را از دوران پیش از تاریخ و از زمانی آغاز می کنند که انسان بر روی سنگ ها و صخره ها یا بر روی دیواره غارها نقاشی هایی بسیار ابتدایی از حیوانات می کشید. با گذر از این دوران و ورود به دوران آغاز اختراع خط و شکل گیری تمدن با محوریت محدوده تمدنی اصلی جهان در بین النهرین (سومر، اکد، بابل، آشور، عیلام، کاسی ها، هیتی ها، ایران باستان و...) و مصر باستان (پیش از پادشاهی، پادشاهی کهن، میانه و جدید)، اولین نمونه های جدی آفرینش های هنری انسان که ارزش زیبایی شناختی داشت پدیدار شد. سپس هنر در محدوده تمدنی اژه (سیکلادی، مینوسی و میسنی) یونانی (باستان و هلنی) و همچنین اتروسکی و رومی مورد توجه محققان قرار می گیرد.
-از متن کتاب-