آرماند: چی؟ نام زیبای دوشیزه لقبی است که میخواهید
شیرینی دلانگیز آن را خواهرم کنار بگذارید،
جسارتاً میخواهید جشن ازدواجی بهپا کنید؟
راستی چنین فکر مبتذلی به ذهنتان راه دادهاید؟
آنریت: بله، خواهرم.
آرماند: وای! این «بله» قابل تحمل نیست،
حتی شنیدنش هم کاملاً مایه ناراحتی است
-از متن کتاب-