شاید اکنون بتوان گفت در زبان پارسی هایکو شعریست نو در قالب سپید، موج نو یا... که تا حد ممکن، مینیمال شده است و در آن بهجای عناصر طبیعی خارجی، عناصر طبیعی کشورمان، با حس و حال وطنی موج میزند. در هایکوهای ایرانی، خوشبختانه هنوز قواعد دست و پا گیر هجایی که تخیل و رهایی روح و ذهن هنرمند را در بند میکشد وجود ندارد و فکر میکنم هایکوسرای ایرانی این رهایی را مدیون ترجمه شعر هایکو به زبان پارسیست. ترجمه، قواعد زبانی هایکو را برای ما از میان برداشته و تنها زیبایی و لطافت و حس را برایمان به ارمغان آورده است.