کتاب عصرهای زمستان نشر گام اول

دریا هر روز هر روز به باغ من می‌آید. به احاطه‌ی سنگ‌ها و پرتقال‌های همچنان نارس را با شتاب غسل می‌دهد. سال‌ها از پی یکدیگر می‌گذرند و او را همچنان در حال هق‌هق می‌بینم. تاج‌هایش را به اوج آورده سپس به ساحتش سقوط کنید. به در هم شکستن بال‌هایی از نور کبود و سرخ دفن شده و شکوهمند در زمزمه‌های دور. خورشید به خوابانیدن سیکاداها۱. پرسه‌ی ابرها چه ساده و بی‌پروا. به شمایل تابان نیمروز می‌اندیشم و می‌اندیشم. زنبور سروقت انگورهای ساحلی رفته و شهد ارغوانی آنها را در خلسه می‌مکد، مست از رویایی شیرین و بهشتی.