کتاب خانههای اجارهای در ردیف نمایشنامههایی است که برنارد شاو آنها را بازیهای ناشاد یا نامطبوع خوانده است.
برنارد شاو (George Bernard Shaw) در مورد وجه تسمیه بازیهای نامطبوع در کتاب خانههای اجارهای مینویسد:
علت به خوبی آشکار است. بدون شک کلیّه نمایشنامههایی که صمیمانه با انسانیّت سروکار دارند میباید این احساس خودفریبی عظیم را، که رمان وظیفه دارد از آن چاپلوسی کند، جریحهدار سازند. ولی در اینجا ما نه تنها با جنبههای تراژدی و کمدی اشخاص و سرنوشتها روبهرو هستیم بلکه با آن دلهرههای اجتماعی سروکار داریم که از این واقعیت سرچشمه میگیرند: که یک فرد معمولی و بومی انگلیسی، هر چقدر از لحاظ اخلاقِ خصوصی شریف و خوشطینت هم باشد، در حالی که بیدریغ برای استقرار حکومت عدل و انصاف فریاد میزند، اگر ببیند که ممکن است ده شاهی بر یک تومان مالیاتی که نیمی با فشار و نیمی با فریب از او میگیرند اضافه میشود، در برابر پستترین حقکشیها سکوت میکند و چشم خود را فرو میبندد. در کتاب خانههای اجارهای (Heart Break House) من نشان دادهام که چگونه حرمت طبقه میانهحال و سخاوت پسران جوان خانواده بر فقر و مسکنت ساکنین کثیفترین و مخروبهترین محلههای شهر استوار است و از آن جا تغذیه میشود، همانطور که مگس بر کثافت مینشیند و فربه میگردد: مطمئنا این تم مطبوعی نیست.