کتاب جسد زنده نشر مصدق

اتاق خانه کولی‌ها. همسرایان ترانه»کاناولا» را می‌خوانند فدیا بدون نیم‌تنه روی نیمکت به رو دراز کشیده. آفرموف روی صندلی مقابل تک‌خوان نشسته. افسری کنار میز که روی آن بطری شامپانی و چند جام قراردارد ایستاده. نوازنده مشغول نوشتن نت آهنگی است. آفرموف: فدیا، خوابیدی؟ فدیا: (سر رابلند می‌کند): حرف نزنید! این استپ است، قرن دهم است، آزادی نیست، بلکه خودکامگی است... حالا تصنیف «دیروز نبود» را بخوانید! کولی: فئودور واسیلیویچ! نمی‌شود! بگذارید حالا ماشا تنها بخواند! فدیا: بسیار خوب! اما بعد ترانه «دیروز نبود» را بخوانید! دوباره دراز می‌کشد افسر: با ترانه «ساعت شوم» موافقید؟ آفرموف: بگذار بخواند! افسر: (به نوازنده) خوب، نتش را نوشتی؟