کتاب کور سرخی نشر رادیو گوشه - نسخه صوتی

من تا به حال هیچ کتابی درباره جنگ نخوانده بودم به دلیل فیلم‌های عمدتاً بی‌مایه از افرادی که اصلاً درکی از جنگ ندارند و می‌خواهند باورهایی را به زور به خورد مردم بدهند یا نگاه به گیشه دارند، دیدم نسبت به این آثار کاملاً منفی بود کورسرخی اولین کتاب درباره جنگ بود که خواندم و در اصل شنیدم و خیلی خوشحالم که با #عالیه_عطایی، نویسنده اصالتاً افغانستانی که با قلم جادویی و خوانش بی‌نظیرش افغانستان گرفتار جنگ را از زمان حمله‌ی شوروی تا ظهور بن لادن و ورود آمریکایی‌ها به خاک افغانستان از خلال عشق‌هایی مانده زیر آوار و زنانی ساکن سوئیس و آمریکا که هنوز نسل‌های گذشته‌شان را در اینترنت و اخبار می‌جویند و شوهران و فرزندان خارجی‌شان درکی از رنج آنان ندارند به تصویر می‌کشند آشنا شدم بغض‌های خواننده که این دردها را از بندبند وجودش در قالب کلمات بیرون می‌ریزد نگذاشت یک لحظه هم از گوش دادن به این کتاب صوتی ۳ ساعت و خورده‌ای دست بکشم و حتماً آثار دیگری از عالیه عطایی خواهم خواند و ترجیحاً خواهم شنید

سالار وفایی

۱۴۰۳-۱۱-۰۶

4

«شما که سال‌هاست در تماشای ذبح ما کورسرخی دارید. چه‌طور از شما بنویسم؟» چه قلم سحرآمیز و چه بیان سوزناکی! ترکیب این دو باعث شد تا در همان بخش اول، اشک در چشمانم حلقه بزند و تصمیم بگیرم شنیدن ادامه‌ی کتاب را به وقتی دیگر موکول کنم. البته، به‌قدری درگیر کتاب شده بودم که ادامه‌ی آن را هرچه زودتر پی بگیرم. شاید اگر کتاب با صدای نویسنده خوانده نمی‌شد، تأثیرگذاری کنونی را نمی‌داشت؛ هرچند که گیرایی هر بخش، به یک اندازه و در سطح عالی نبوده باشد. چه خوشحالم که با عالیه عطایی آشنا شدم. بالأخره حیف است آدم در یک‌باره زندگی‌اش از روایت ویژه و دل‌گزند کسی چون او بی‌نصیب بماند. با همین روایت است که امروز بیش از پیش، مهاجرهایی را که همینک نیز در رنج‌اند، می‌فهمم.

سرشار دروغ... درمیان، صدها کیلومتر با مرز افغانستان فاصله داره. خانم عطایی، اهل نوغاب ه و کودکی ش رو در بیرجند بوده. نوغاب در نیم ساعتی بیرجند ه و تا مرز ایران و افغانستان، دو ساعت و نیم، فاصله داره... روایت سراسر دروغ... البته پدرشون هم از دروغگوهای بزرگ بیرجند بودند که تقریبا از همه مبلغی رو قرض گرفتند و بر نگردوندند و خوب، کذاب زاده، چه شود...

متن کتاب روان ساده بدون جملات نامانوس وبسیار گیراست داستانها عم‌انگیزند و نویسنده چقدر خوب خواننده را با خود همراه میکند دست مریزاد خانم عطایی و بهتر از کتاب راوی می‌باشد که با صدای گرم وبی آلایشش داستان را باورپذیرتر میکند اگرچه برداشت من این بود که بیشتر خاطرات نویسنده یا نزدیکان او بود به هر جهت از شنیدن این روایات لذت بردم

طنین علیخانی

۱۴۰۴-۰۳-۱۰

5

آنچه میان ما مشترک است، درد نیست! زخم عمیقی‌ست که عشق ایجاد می‌کند عشق به خانه عشق به خانواده عشق به فرزندانمان عشق به وطن و آنچه درد را ایجاد می‌کند، دور ماندن از همه‌ی اینهاست! که جنگ دلیل آن است! آنها برای منافعشان بحث می‌کنند، سربازان به دستور مافوقشان می‌جنگند و ما، نمی‌دانم تاوان چه چیزی را می‌دهیم! #کورسرخی @books9170

یکبار که فرار کردی باقی را باید فراری بمانی، حتی با پرچم سازمان ملل، صلیب سرخ، پرچم سفید صلح از هزار جا سوراخ است..... عالی عالی عالی... وقتی یک کتاب یک قلم یک نویسنده یک صدا یک خوانش عالی... دید آدم رو به هموطنان افغانستانی تغییر میده... موفق و سربلند باشید

هرچه کتاب درمورد افغانستان خواندم ،تلخ بود وبیشتر در مورد جنگ،اما آنهایی که به جنگ ارتباطی نداشتند هم تلخ بودند از دیدگاه مردمی که درآنجا زندگی میکردند ویا مهاجرت کرده بودند.داستانهایی که همه به مرگ مربوط میشد،سپاس ازنویسنده هم بخاطر داستانش وهم خوانش آن.

چیزی که لذت شنیدن کتاب رو برام چند برابر کرد، روایت داستان توسط خود نویسنده بود. سیر داستان هم بسیار روان بود. اولین اثری بود که از ایشون میشنیدم و بسیار تجربه دوست داشتنی بود. حتما نسخه متنی رو هم مطالعه خواهم کرد.

کاش همه ی کتاب ها با صدای نویسنده شان منتشر می‌شد خانم عطایی بغض کردیم با بغض هایتان و غمی که در داستانتان داشتید عالی بود و باز هم منتظر کتاب های خوب شما با صدای خودتان هستم

بسیار جالب بود میتونه برای انسانها انگیزه بخش باشه خصوصا اتفاقاتی که برای افغانها افتاده و زندگی سخت و دشواری که داشتن، جالب ترین قسمت کتاب اینجاست که راوی همون نویسنده کتاب، به دل نشستن کتاب چندین برابر کرده🙏🌹