اخیرا شاهد پیروزی بیسلاح مهم تاریخی بودهایم. نتیجه بحران کوبا و برآیند درگیری مرزی میان چین و هند ثابت کرده که بزرگترین قدرتها حتی آنگاه که موضع قدرت را تحکیم بخشیدهاند، همچنان میتوانند از جنون جبرانناپذیر جنگ مدرن دوری گزینند. روسیه و چین داوطلبانه و بی آنکه وجهه خود را از دست بدهند، به سازش تن دادهاند.
راسل در توجه مستقیم به کندی، خورشچوف، نهرو و مائوتسه تونگ، در طی آن هفتههای هولناکی که ما هر روز صبح با تصور نابودی جهان بیدار میشدیم، با شجاعت تمام، ندای ناچیز عقل را سر داد. در جوهره پیشنهادهایش ـ همانطور که همه خوانندگان این penguin special میتوانند ببینند ـ تحقق و وقوع هر رخدادی دقیقا محاسبه میشوند. روسها هرگز محاصره کوبا توسط آمریکا را به چالش نکشیدند و اسلحههایشان را در ارتفاعات هیمالیا بر جای گذاشتند.
آیا این نتیجهگیریای بسیار خوشبینانه است که ندای یکی از بزرگترین اندیشمندان زمانه ما در تمامی کنسولگریها مورد توجه واقع شد؟ در هر صورت آدمی این گزارش را با ستایش و قدرشناسی میخواند که زمانی که جهان در آستانه تکانهای شدید حاصل از جنگ هستهای بود، از یک انسان چه کاری صورت گرفت.