کتاب قرآن و مثنوی بها الدین خرمشاهی نشر قطره

"فرهنگواره تاثیرات آیات قرآن در ادبیات مثنوی" که تحت عنوان "قرآن و مثنوی" توسط "بهاءالدین خرمشاهی" تالیف شده، اثری است ارزشمند که پیوندها و ارتباطات میان "قرآن و مثنوی" را کند و کاو می‌کند. "بهاءالدین خرمشاهی" در این اثر اظهار می‌دارد که حتی صورت و ساختارهای مثنوی معنوی نیز از قرآن کریم تاثیر گرفته و مولوی پژوهان بزرگی همچون استاد "بدیع‌الزمان فروزانفر" و حتی خود مولانا جلال‌الدین محمد بلخی به شباهت‌های صوری و معنایی "قرآن و مثنوی" اذعان داشته‌اند. منظور از شباهت ساختار، همان غیرپیوستگی و عدم خطی بودن هر دو اثر است، که یکی قدسی و وحیانی است و دیگری زمینی و الهامی، اما مطالب هر دو به شکلی حجمی، تو در تو و معنا در معنا بیان شده‌اند. مورد بعدی از ارتباط "قرآن و مثنوی"، نظریات و برداشت‌های مولوی درباره‌ی قرآن می‌باشد که کلام الله مجید را دارای ظاهر و باطن و همچنین اثری وحیانی و تحریف‌ناپذیر می‌داند. اصل عدم تفسسیر یا مهم‌تر از آن عدم تاویل از آیات قرآن نیز از دیگر آرای مولاناست که بر اساس آن معتقد است معنای قرآن را باید فقط از قرآن به دست آورد و با احتیاط از ظاهر به باطن آن دست یافت. از دیگر وجوه ارتباطی "قرآن و مثنوی" که "بهاءالدین خرمشاهی" در این اثر به آن پرداخته، نفوذ و تاثیری است که الفاظ قرآنی و آیات و عبارات آن بر ابیات مثنوی داشته‌اند و به پنج صورت تضمین، برگرفتن، اقتباس، الهام گرفتن و اشاره داشتن توسط نویسنده برشمرده شده‌اند و برای هر کدام مثال‌هایی نیز ذکر شده است.