کتاب امپراتوری اینکا نشر گروه انتشاراتی ققنوس

اینکاها امپراتوری خود را تاهوان‌تین‌سویو می‌خواندند، به معنی «سرزمین چهاربخش». تاهوان‌تین‌سویو در اوج شکوفایی خود بزرگ‌ترین امپراتوری بومی در نیمکره غربی بود، که پهنه آن سراسر سواحل غربی آمریکای جنوبی را با حدود چهار هزار کیلومتر صحراهای خشک ساحلی، فلات‌ها و دره‌های بادخیز، قله‌های مرتفع کوهستانی پوشیده از برف و بالاخره جنگل‌های پُر مِه در بر می‌گرفت. امپراتوری اینکا سرزمین‌هایی را در بر می‌گرفت که از نظر جغرافیایی و اقلیمی وضعی افراطی داشتند: به غایت سرد یا به غایت گرم. در قرن شانزدهم پدرو دِ سیه‌زا دِ لئون سرباز و وقایع‌نگار اسپانیایی اغلب بخش‌های این سرزمین را چنین توصیف کرده بود: «نامناسب برای سکونت انسان.» ولی باید دانست که چنین توصیفی کاردانی و تدبیر اینکاها را در آباد کردن سرزمین و شکوفا نمودن آن در نظر نگرفته است.