این کتاب سعی دارد ضمن تاکید بر آرا و اندیشههای لاندوفسکی، و بسط و توضیح ابعاد گمشدهی معنا که تا ظهور نشانهشناسی نوین با دورنمای پدیدارشناختی خاموش باقی مانده بود، جنبههای متفاوت نشانهشناسی کلاسیک و خصوصا نظام روایی برنامهمدار را به چالش کشد، همچنین به تفصیل به شرح و تفسیر نظام معنایی مبتنی بر «تطبیق» که در واقع هستهی مرکزی اندیشهی لاندوفسکی به حساب میآید، بپردازد.