کتاب پو، مردی که هرگز نخندید پیتر آکروید نشر آفتابکاران

بعدازظهر بیست‌وشش سپتامبر ‌۱۸۴۹، ادگار آلن پو به مطب پزشکی به نام جان کارتر در ریچموندِ ویرجینیا رفت و برای رها شدن از تبی که درمانده‌اش کرده بود دارویی آرامبخش گرفت. سپس به آن طرف خیابان رفت و در مسافرخانه‌ای محلی شام خورد. او، به‌اشتباه، عصای شمشیریِ مالاکای دکتر کارتر را برداشت. پو باید برای رفتن به بالتیمور سوار کشتی بخار می‌شد. ریچموند نخستین توقفگاه او در مسیر سفرش به نیویورک بود، جایی که در آن به فعالیت‌های حرفه‌ایِ خود مشغول بود. کشتی ساعت چهار صبح برای سفری بیست‌وپنج‌ساعته به راه می‌افتاد. از نظر دوستانی که پیش از حرکت و هنگام خداحافظی پو را دیده بودند او آرام و سرحال به نظر می‌رسیده. پو اگرچه احتمال می‌داد حدود دو هفته از ریچموند دور باشد، فراموش کرد وسایل و چمدان‌هایش را با خود ببرد. پیش از آن‌که شش روز بعد بدن نیمه‌جانش را در یکی از میخانه‌ها پیدا کنند، این آخرین باری بود که او رؤیت شد.