نمایشنامهٔ جان کندن اولین بار در سال ۱۹۴۲ با هنرنمایی فردریک مارچ و تالولا بنکهد روی صحنه رفت. درونمایههای این نمایش به موضوعاتی چون انسانِ بیزمان، سیر چرخشی تاریخ و تکرار وقایع تاریخی،٬ تمایل طبیعت به بینظمی و نیز ادبیات فلسفه و مذهب بهعنوان سنگبنای تمدن میپردازد. این نمایش در سه پرده، زندگی مشقتبار خانوادهٔ آنتروباس را در قالب تاریخ آلترناتیو شرح میدهد. البته ژوزف کمبل و هنری مورتون رابینسن معتقدند که وایلدر بخش اعظم این نمایشنامه را از آخرین اثر جیمز جویس اقتباس کرده است.