کتاب راز سر به مُهر (کتاب دوم: از توافق موقت تا اتاق نگارش) محمدجواد ظریف نشر اطلاعات

راز سر به مُهر، یک «راز» مهم را برای تاریخ معاصر می‌گشاید: «خودباوری». تجربه مذاکرات آن‌گونه که مقام معظم رهبری با آن موافقت نمودند، آزمونی بود در مسیر افزایش سطح آگاهی و خرد ملی ایرانیان که دل‌بستن به شرق و غرب سیاست، عبث است. آرمان انقلاب اسلامی نفی قدرت استکبار برای حفظ استقلال کشور بود. مذاکراتی پیوسته با پنج کشور فائق پس از جنگ و قدرت مسلط نظامی پیش از جنگ جهانی دوم ـ آلمان ـ که اراده آنان برچیدن توان هسته‌ای کشور بود و در این مسیر با سازوکارهای حقوقی پی افکنده شده از همان دوران جنگ، حصاری سخت را گرد ایران برکشیده بودند، یا تحریم‌هایی ظالمانه را به صورت فردی و جمعی وضع می‌کردند، برای نخستین نوبت این امکان را فراهم ساخت تا آرمان انقلاب ایران در عرصه دیپلماسی تحقق یابد. اراده ملّی ایرانیان این ‌بار بر بنیان همان ابزار و نظامات برساخته پس از جنگ جهانی دوم، غالب شد. قطعنامه 2231 از سوی همه قدرت یکپارچه جهان معاصر ـ چه پس از جنگ دوم و چه پیش از آن ـ با انشای اولیه جمهوری اسلامی ایران که روزی «خوانده» آن قوه «خواهان» بود، به مشورت گرفته شد تا نشان دهد در دنیای معاصر، ایران در کدامین تراز جای دارد. روایت حاضر تنها مختصری از کوشش هیأت مذاکره‌کننده است؛ اما آن اهتمام سترگی که حقوق، امنیت و توسعه ایران را پیشنهاد همت خود ساخت، رهبری داهیانه این روند توسط مسئولان امر و ارزیابی‌های پیوسته کارشناسانه دلسوزانی بود که در کمیته‌های فنی، حقوقی، سیاسی، رسانه‌ای این مسیر در کنار هیأت مذاکره‌کننده کوشیدند و یا در کشور با سختکوشی و دقت نظر، به دور از جوّسازی‌های نامنصفانه، اشکالات و ابهامات مسیرهای پیموده شده را رصد کردند و اجازه دادند که مسئولان امر در تصمیم‌گیری‌های سخت، از دانش کارشناسی آنان بهره‌مند گردند، اصول مذاکراتی را ابلاغ کنند، خطوط قرمز را ترسیم دارند و راهبردهای لازم را تصویب نمایند. در تدوین مجموعه حاضر یک رسالت دیگر نیز مورد نظر صاحبان این اثر بود: سخن گفتن با نسلهای آتی، «فرزندان ایران» که بدانند برای حفظ دستاوردهای انقلاب شکوهمند اسلامی، کوشش‌ها و جانفشانی دانشی‌مردان و زنانی که پیشران علوم و فنون بودند، واجب است. حفظ دستاوردهایی که نهال آن با شهامت و شجاعتی تا مرز شهادت‌ها از سوی مردان میدان چون شهید سعید سپهبد سلیمانی و شهدای هسته‌ای، و در آخرین نمونه آن، شهید دکتر محسن فخری‌زاده آبیاری شد، مسئولیتی بس گران است؛ لذا با عنایت بر این دو اصل، صاحبان این اثر کوشیدند الزاماتی را به کار گیرند که «حقوق» ایران تثبیت، «امنیت» آن تأمین و «توسعه» آن تضمین گردد. سایر نویسندگان: علی‌اکبر صالحی سیدعباس عراقچی مجید تخت‌روانچی به کوشش سیدعلی موجانی