کتاب امروز کودکی می میرد نشر مهراندیش

داستانِ کوتاه به‌عنوانِ یک نوعِ ادبی در صد سالِ اخیر با افت‌وخیزهایی روبه‌رو بوده است. درعین‌حال امری که سببِ تداومِ و تکاملِ داستانِ کوتاه گردیده، این است که این نوعِ نوشتاری پیوسته پابه‌پای رمان حرکت می‌کند. چراکه داستانِ کوتاه برای رمان‌نویسان کاری مانندِ نقب ‌زدن و رهیابی به دنیای شعر و شاعری است. رمان‌نویسان، چنان‌که بنت نُرمان بر آن تأکید می‌کند، پیوسته با جمله سروکار دارند، امّا وقتی همان‌ها به داستانِ کوتاه روی می‌آورند، با کلمه سروکار پیدا می‌کنند. اینجا کارزار تجربه‌های درونی است. اینجا گستره‌ای است که برای دیدنِ تمامِ مناظرِ آن' باید از دریچهٔ روح بدان‌ها نگریست. اگر به خاطر بیاوریم که تولستوی در داستان‌های کوتاهِ خود بیشتر به شعر نزدیک می‌شود تا در رمان‌هایش، این مسئله بیشتر قابلِ دریافت خواهد بود. یا اگر به آهوی بختِ من گؤزل، شاعرانه‌ترین داستانِ کوتاهِ محمودِ دولت‌آبادی، نگاه کنیم، و به رمان‌هایی مانندِ کلیدر و جای خالی سلوچ او، تفاوتِ ذاتی رمان و داستان کوتاه را بیشتر درک خواهیم کرد.