معرفی، خرید و دانلود کتاب شیدایی لُل. و. اشتاین

تاتیانا کارْل منشأ بیماری را به گذشته‌ها ربط می‌دهد، به سال‌های پیش از دوستی‌شان. ریشه‌ها در خودِ لُل. و. اشتاین بوده، نهفته. بعد آشکار شده، بر اثر تأثر شدیدی که همیشه در محیط خانواده دامن‌گیرش بوده و بعد در شبانه‌روزی هم ادامه داشته. به گفته تاتیانا، که البته دیگرانی هم با او هم‌نظر بوده‌اند، لُل در شبانه‌روزی هم هنوز برای شدن، باز به قول تاتیانا، چیزی کم وکسر داشته. از وجناتش چنین برمی‌آمد که سنگینی خویشتنی را در نهان تحمل می‌کند که هرآن قرار است ظاهر شود، ولی خاطرش در هر مجالی پریشان می‌شد. شوکتی بود از مهربانی و نیز از بی‌اعتنایی؛ و این را در همان نگاه اول می‌شد در چهره‌اش دید. هیچ‌وقت چیزی از رنج و عذاب از خود بروز نمی‌داد، هیچ‌وقت کسی اشک نوباوگی در او ندید. تاتیانا به زیبایی لُل. و. اشتاین هم اشاره می‌کند، می‌گوید که در سر و کولِ هم زدن‌های توی شبانه‌روزی به زحمت می‌شد به چنگ آوردش، هر جایش را که می‌گرفتیم انگار آب به مشت گرفته باشیم در می‌رفت. دختری بود شوخ‌رفتار و سخره گر، و در عین حال بی‌اندازه ظریف‌طبع. همیشه بخشی از وجودش انگار دور و پنهان می‌ماند از چشم دیگران و از اینجا و اکنون. کجا، معلوم نبود؛ در خواب و خیالِ بلوغ؟ تاتیانا می‌گوید که نه. در هیچ، در عدم انگار پنهان بود. این بخش غایب آیا عضوی به اسم قلب نبود، دل؟ تاتیانا همچو احتمالی را می‌داد که دل دخیل باشد، که دل لُل. و. اشتاین، به گفته او، غایب باشد. دل شاید عن‌قریب حضور می‌یافت اما لُل به حضور دل پی نمی‌بُرد. باری، به‌نظر می‌رسیده که قلمرو احساسات، در وجود لُل، با سایر اعضای بدن هم‌ساز نبوده.