قصهپژوهی ایرانی کتابی است دربارهی قصههای عامیانهی آمره، روستایی از توابع شهرستان خلجستان استان قم و نتیجهی این اعتقاد نویسنده است که «ادبیات شفاهی راهی است برای شناخت و تحلیل روحیات یک ملت.» این کتاب شامل روایت سی قصه از ادبیات شفاهی آمره به زبان فارسی است که طی سالهای ۱۳۷۲ تا ۱۳۹۲ به شیوهی مطالعات میدانی و به نقل از ده راوی مختلف گردآوری شدهاند. نویسنده در پیش گفتار خود به این مساله اشاره میکند که در تحلیل و تدوین این کتاب مباحث گوناگون زبانشناختی از آواشناسی و دستور زبان گرفته تا معناشناسی و گویششناسی دخیل بودهاند.