کتاب با روش مردم نگارانه سعی دارد به موقعیت تهران به عنوان متن و یک شهر مرکزی در ساختار اجتماعی ایران بپردازد و بر دوگانهای انگشت بگذارد که از طریق فرهنگ و رسانه در اجتماع ساخته شده و گاه باعث افتراق و انشقاق جدی است. دوگانه تهرانی - شهرستانی که در مویرگهای جامعه ایرانی لانه کرده است گرچه در زندگی روزمره توسط تک تک شهروندان ایرانی تحمل و مدیریت میشود، بر شکل و شمایل و محتوای بسیاری از روابط اجتماعی ما تأثیر جدی دارد؛ به طوری که گاه مانع مهمی در راه ساختن جامعه ایرانی به طور کل است. تنها از راه شناخت، تدقیق و مواجهه با چنین دوگانههایی است که میتوان امیدوار بود اعتماد اجتماعی آرام آرام از میان خود جامعه سر بر کشیده و ببالد.