کتاب ساعت بیست و پنج رویا طاهری نشر انتشارات فرنام

زمان شاید پرارزش‌ترین دارایی موجود برای هر فرد، گروه و سازمان است که قابل مقایسه با سایر دارایی‌ها نمی‌باشد. چرا که خلق نمودن پول، ابزارآلات، فناوری‌ها و حتی انسان وابسته به صرف زمان است و می‌توان گفت تنها سرمایه‌ای که قابل خرید و فروش نبوده و نمی‌توان مقدار بیشتری از آن را بدست آورد، زمان است. «زمان» این منبع ناپیدا و محدود با بقیه متفاوت بوده و بی مانند و یگانه است. هر چند زمان به مقدار زیاد وجود دارد و اهمیتی هم ندارد که با آن چه می‌کنید، اما نمی‌توانید تغییراتی را که در سایر منابع ایجاد می‌کنید، در این مورد هم به کار گیرید و لذا نمی‌توانید بر دامنه‌ی آن بیفزایید. در حالت عادی زمان تند تر و کندتر از حد معمول حرکت نمی‌کند. زمان تنها منبعی است که باید در قبال چیزی که کسب می‌کنید، صرفش کنید. اگر کمی تأمل کنیم شاید زمان تنها سرمایه‌ای است که برای همگان به طور یکسان توزیع شده است یعنی ۶۰ ثانیه در هر دقیقه، ۳۶۰۰ ثانیه در هر ساعت و ۸۶۴۰۰ ثانیه در هر شبانه روز؛ تنها تفاوت در نحوه‌ی استفاده و مصرف کردن آن است. در این کتاب ادعا نمی‌کنیم که می‌خواهیم زندگی‌تان را بهتر کنیم؛ چرا که در نهایت این خود شما هستید که انتخاب می‌کنید تا زندگی خود را به چه نحوی بگذرانید ولی شاید با انتخاب راه‌هایی که در این کتاب ارایه شده است، بتوانید در این مسیر گام بردارید. این کتاب چند موضوع دیگر را که با مدیریت زمان مرتبط می‌شوند از جمله سازمان، کارایی و هدف گذاری برای زندگی شخصی را نیز مورد بررسی قرار می‌دهد. قطعاً مدیریت زمان در خلاء وجود ندارد؛ چرا که در اساس زندگی روزانه‌ی ما تنیده شده است. مدیریت زمان باید اساس این مطلب باشد که چطور روزهایمان خوب و کامل سپری شود؟ بنابراین از خواندن این کتاب شما چه انتظاری می‌توانید داشته باشید؟ واقعاً تا چه اندازه می‌دانید که پرداختن به کارهای بیهوده و بی ثمر چه قدر از زمانتان را تلف می‌کند؟ آیا به احساس خود پس از انجام کارها واقفید؟ در مورد زمانی که صرف آن کار، می‌کنید چطور؟ اگر شما در حال انجام کاری هستید که از انجام آن ناخرسند هستید، یک دقیقه می‌تواند برایتان مثل یک عمر به نظر برسد؛ آیا این‌طور نیست؟ و به طور مشابه، وقتی به کاری مشغولید که از انجام دادن آن لذت می‌برید و کاملاً مجذوب آن شدید، زمان برای شما به سرعت می‌گذرد و متوجه گذر زمان نخواهید شد. دو عبارت آخر بدین معنی است که زمان کاملاً از احساس نشأت گرفته می‌شود. اما آیا این واقعاً درست است؟!!