مجموعهی حاضر حاصل سالها تلاش و ممارست شاعری است که بر چند و چون زبان شعر امروز آگاه است. از تندرویها و کج رویهای برخی شاعران و نحلههای ادبی معاصر درسها آموخته و هرگز خود را به این جریانهای خام و انحرافی نیالوده است. وی با همهی نامهربانیهایی که برخی از معاصرین او بر ادبیات سنتی روا داشتهاند، همچنان به اصالتها میاندیشد و زبان پر رمز و راز غزل، دوبیتی، رباعی و چهارپاره را برای سرودههای خود برگزیده است. او برای بیان اندیشههای اجتماعی و عواطف و احساسات خود گاهی غزلی ساز میکند و گاه، بالابلندیهای معنا را در مثنوی، چهارپاره و یا قالبی دیگر نقش میزند.
شاعر در این دفتر شعر، از میان ارکان شاخصی چون تصویرآفرینی، احساس و عاطفه، اندیشه، زبان و موسیقی شعر، گرایشی ویژهای به سمت احساس و عاطفه و اندیشه دارد، هر چند از برخی تصویرآفرینیهای زیبا نیز سرودههای خود را مشحون ساخته است. قضاوت نهایی در باب چونی و چندی شعر او به عهده خوانندهی گرامی است.