کتاب اگر هفت بار زمین خوردی، بار هشتم بلند شو
صدای مردی جوان از سکوت اُتیس

آیا کسی را می­شناسید که در زندگی‌اش تابه‌حال زمین نخورده باشد؟ وقتی زمین می‎‎‎‎‎‎‎خوریم، دو نوع درد ما را فرامی‎‎‎‎‎‎‎گیرد. درد جسمی از ضربه‎ی وارده و درد روانی از این­که چرا زمین خوردیم. اگر کسی هنگام زمین خوردن ما حضور داشته باشد، خجالت و شرمندگی هم به این دردها اضافه می‎‎‎‎‎‎‎شود. اگر دوباره زمین خوردیم چطور؟ دوباره و دوباره و دوباره. این زمین، زندگی ما و افتادن‎‎ها، تجربیات ما هستند. نائوکی زیرکانه با به‌کارگیری این عنوان تلاش دارد به خودش، سایر کودکان اُتیسم و دیگران نشان دهد که همه دچار شکست می­شوند، اما مهم دوباره سر پا شدن است. کودکان اُتیسم بارها با این جملات مواجه می‎‎‎‎‎‎‎شوند: «چرا گوش نمی­کنی؟»، «چند بار یک سؤال را می‎‎‎‎‎‎‎پرسی؟»، «چرا این کار بد را دوباره انجام دادی؟» آن‎‎ها بارها و بارها زمین می‎‎‎‎‎‎‎خورند، و ما هم شاید از سر ناآگاهی بارها و بارها آن‎‎ها را زمین می‎‎‎‎‎‎‎زنیم. این کتاب تجربه‎ی بلند شدن است. تجربه‎ی تکاندن عیب و ایرادها و زخم‌زبان‌ها از خود و دوباره تلاش کردن است. نائوکی با لحن و بیان خودش، این کتاب را نوشته است و تجربیات ناب خود را با جهان به اشتراک گذاشته است. ترجمه‎ی این کتاب برای ما، مانند ورود به دنیای آلیس در سرزمین عجایب بود. همان­طور که افراد اُتیسم در تجربه‎ی دنیای روزمره‎ی ما احساس عجیب بودن دارند، ورود ما به دنیای اُتیسم هم سرشار از شگفتی بود و با خواندن هر فصل از تجربیات نائوکی، دریچه‌ای جدید از این دنیای منحصربه‌فرد برای ما گشوده می‎‎‎‎‎‎‎شد. این کتاب تجربه‎ی زندگی یک جوان اُتیسم است. برای همین با توجه به گستردگی طیف اُتیسم، امکان تعمیم آن به کلیه‎ی کودکان و افراد اُتیسم شاید معقول نباشد. اما به خاطر داشته باشیم که این اتفاقات روزمره که نائوکی با بیانی شیرین برای ما به تصویر می‎‎‎‎‎‎‎کشد، در بسیاری از افراد اُتیسم مشترک هستند. در نهایت، کتاب حاضر مجموعه‌ای است از ماجراهای تلخ و شیرین نائوکی، از طنز و شوخ­طبعی‎‎هایش، زیرکی‎‎ها، زمین­خوردن‎‎ها و بلند شدن‎‎هایش. او دست ما را می‎‎‎‎‎‎‎گیرد و سخاوتمندانه دنیایش را با ما به اشتراک می‎‎‎‎‎‎‎گذارد.