از جنس نور
برای دگرگونی شخصی و جهانی بیدار شویم

پیام برگزیدﮤ از جنس نور، همین هماوایی انسان‌هاست که توان افروختن شعلۀ کانون نهانی و الهی وجودمان را دارد. این آتش نهفته می‌تواند ما را از خویشتن‌ستیزی و نورگریزی بازدارد. بخش نخستین کتاب، بی‌رحمانه و با صلابت آمار و ارقام، بر زنگار حافظۀ انسانی ما سوهان می‌کشد تا خرد خاموش یگانگی با طبیعت و کهکشان‌ها را به یاد آوریم و در برابر مویه‌های مام زمین شانه بالا نیندازیم. در کشاکش خواندن، گاه حس می‌کنیم که قاطعیت و بُرایی فجایع مستند بر قلب ما نیشتر می‌زند و رخت مندرس رخوت و بی‌تفاوتی را بر پیکرمان می‌درد تا بدون هیچ حجابی در برابر حقیقت عریان دریابیم که با خودسری و یکه‌تازی چه بر سر پیوندهای خاندان یگانۀ آفرینش و خویشاوندان بی‌واسطۀ خود آورده‌ایم. چگونه خاک، آب، سبزه، آفتاب، ماهی و پرنده را رنجانده، باد و هوا را از زیستگاه خود رمانده و تنفس حیات را به خفقان کشانده‌ایم. بالاتر از همه این که خود را تافتۀ جدابافتۀ خلقت فرض می‌کنیم و به نابودی هر موجود حکم می‌رانیم. این ستمکاری از جانب انسان نسبت به موجودات دیگر چندان بعید به نظر نمی‌رسد، در جایی که توانگران جشن غذاسوزان به راه می‌اندازند تا مازاد هدایای زمین به بهایی ارزان به دست همنوعان گرسنه و رنجورشان نرسد. نگارنده بدون هیچ چشم‌پوشی، شلاق خودکرده‌ها را بر روحمان می‌کوبد و جای هیچ گونه انکاری برای فرزند سهل‌انگار آدمی که حتی ماترک خود را از نسل آتی دریغ می‌دارد، باقی نمی‌گذارد.