کتاب زنگ‌ها برای که به‌صدا درمی‌آید

کلا کتاب خودش زیاد جذاب نیست ولی اینی که ایشون ترجمه کرده تقریبا هیچ ربطی به کتاب اصلی نداره. این اصلا دیگه اسمش ترجمه نیست وقتی هرجایی رو دلت میخواد حذف میکنی و حتی اضافه میکنی!!!!!! به هیچ وجه نخرید اصلا ارزش نداره. حتی اسم شخصیتهای کتابو درست ننوشته مثلا تو متن اصلی زن پابلو اسمش پیلار هست ولی ایشون کلا توی کتاب نوشته زن پابلو!!!!! مثل پدر پسر شجاع

نکته:از آنجا که من هیچ آگاهی درباره ی متن اصلی ندارم و حوصله هم ندارم که سراغش بروم،می توانید این ریویو را نقدی بر داستانی که مترجم نوشته تلقی کنید و نه بر کتابی که همینگوی تالیف کرده.ترجمه افتضاح بود.یعنی نمره ای که به ترجمه می دهم صفر با ارفاق است.فکر کنم کتاب را کلا نابود کرده بود.شاهکار دیگر نشر امیر کبیر غیر از جلدهای خیلی خلاقانه و زیباش:| این بود که توی متن پشت کتاب که قاعدتا باید یک توضیح کوتاه از داستان باشد که خواننده را به خواندن ترغیب کند،کل داستان را لو داده بود.:|واقعا نصف انگیزه ام برای خواندن را از بین برد.گذشته از ترجمه و امیرکبیر که تا بتوانم دیگر کتابی ازش نمی خرم،من با خود داستان هم مشکلاتی داشتم.توصیف هایش واقعا بیش از اندازه بود.سالها پیش که پیرمرد و دریا را می خواندم از بس توصیف هایش زیاد بود می خواستم سرم را بکوبم به دیوار.در مورد این کتاب هم همینطور بود.صدجایش نوشته بود رابرت جوردان غرق افکار دور و دراز شد یا رابرت جوردان روی زمین دراز کشید:|توصیف لازم است تا خواننده بتواند فضا را تجسم کند،ولی توصیف های بی فایده و مسخره فقط خواننده را دلزده و خسته می کنند.این همه نوشتن از یک عملیات به نظرم جالب نبود.کلا کتابهای جنگی را دوست ندارم ولی حتی بین کتابهای ایرانی هم جنگی های خوب پیدا می شود.کل کتاب فقط درباره ی انفجار یک پل بود.حتی من درست و حسابی نفهمیدم منفجرکردن این پل چه تاثیری روی ادامه ی مبارزه شان می گذارد؟فقط برای این که راه فاشسیتها را می بست اینقدر مهم شده بود؟!یکدفعه به فکر افتادن جوردان درباره ی شکست هم که عالی بود:|بعد آن همه برنامه ریزی خیلی ناگهان شب حمله به ذهنش رسید اِ با این تجهیزات که ما موفق نمی شویم.شب حمله آدم باید به این فکرها بیفتد واقعا؟فقط یک جایش "عالی"بود به زعم من و آن هم جایی بود که ماریا درباره ی سرگذشتش توضیح می داد.آن چندصفحه واقعا نفسگیر بود و همان چندصفحه به بهترین وجه نشان داده بود چقدر جنگ کثیف است...کاش یک روز من هم از شاهکارهای ادبیات جهان لذت ببرم!تا الان که جز ناامیدی چیزی برایم نداشتند.

منم موافقم که ترجمه بد بود و جاهایی به ترکیب های بی معنی بر میخوردم ولی خود داستان هم به شدت ضعیف بود، رابطه ها به شدت مهمل بود البته به جز رابطه ماری و رابرت، تو اون هفت هشت نفر حتی تلاشی برای حداقل شناسوندن و تیپ سازی حتی نکرده نویسنده. فقط یه کم پابلو رو میشناسیم و زن پابلو و پیرمرد فداکار.ضعف شخصیت سازی و روابطه سازی رو جایی متوجه میشیم که پیرمرده میمیره و من به هیچوجه ناراحت هم نمیشم. سرنوشت جنگی هم که همه ی داستان بر اساس اونه هم بلا تکلیف می مونه و نمیفهمیم بالاخره دشمن غافلگیر شد یا نه. تنها جایی که یه کم سمپات شدم و همدردی من برانگیخته شد دیالوگی بود که رابرت به ماری میگه برو، به جای هر دومون برو به امید خوندن یه چیزی مثل پیرمرد و دریا این کتابو خریدم،میخواستم خورشید همچنان میتابد رو از همین نویسنده هم بخرم که کاملا منصرف شدم.

این همه وحشی‌گری و قساوت از طرف یک عده اشخاص مسلح نسبت به توده‌های مردم خود آن ملت، عجیب است. این کشور مردم عجیبی دارد. مردمی از این مهربان‌تر و از این ظالم‌تر در دنیا وجود ندارد، چه کسی می‌تواند این ملت را بفهمد؟ (ص212)

یک ترجمه‌ی بد از یک شاهکار ادبی. نمی‌دانم اولین بار چه کسی عنوان این کتاب را این‌قدر بی‌روح و سرد به "زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آیند" برگرداند؟ عنوان زیباتر و رساتر این داستان را (این ناقوس عزای کیست) بیش‌تر می‌پسندم؛ چرا که داستان صرفاً روایت یک عملیات پارتیزانی محض نیست، بل‌که روایت یک رابطه‌ی انسانی و در مقابل آن چیزی به نام آرمان و هدف استباری، ترجمه‌ی بد این کتاب باعث شد تا از خواندن آن لذتی نبرم و فیلمی که از آن پیش‌تر دیده بودم برایم باقی بماند. باشد تا برگردان بهتری از این کتاب روانه بازار نشر شود

ولی ما می دانیم چیزی که موجب ترس باشد وجود ندارد. آنچه رنج آور است این است که آن را از دست می دهیم. مرگ فقط در صورتی زشت و نامطبوع است که وقوع آن مدتی طول بکشد و درد و رنج به قدری باشد که انسان را سرافکنده کند.از متن کتاب صفحه 355

کتاب خوبی بود. با تصایر و فضاسازی خوب, شخصیت پردازی های درست. ولی برخلاف "وداع با اسلحه" پایان خوبی نداشت. وقتی که عملیات انفجار پل شروع میشه دیگر تجسم مکان ها خیلی سخت میشه و در بعضی مواقع هم غیر ممکن. ممکن است از ترجمه باشد (دیگر نسخه ها را نخوانده ام) دو سوال هم که برای من باقی ماند این بود که پابلو وقتی فرار می کند چرا دینامیت ها را به رودخانه نمی اندازد؟!!!! اینطوری که بهتر می توانست جلوی عملیات را بگیرد!!! . سوال دیگر هم این بود که چرا فقط یک نفر باید روی هر اسب می نشست؟!! چرا رابرت را با خودشان نبردند؟!!