کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران نشر انتشارات نگاه

در تاریخ ادبیات غرب کتاب‌های زیاد و جامعه وجود دارند که سیر ادبیات و تحولات ادبی یک کشور را بررسی کرده‌اند. یکی از مشهورترین این کتاب‌ها، مجموعه‌ی کتاب‌های نورتون است که در آن تاریخ ادبیات انگلستان بررسی شده است. در ادبیات فارسی نیز، بزرگ علوی این همت را گماشته و کتابی کامل و جامع درباره‌ی سیر ادبیات و تاریخ ادبیات نویسندگان ایران نوشته است. کتاب پیش رو حاصل تلاش‌های اوست.

درباره‌ی کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران اثر بزرگ علوی

امیرحسین اکبری شالچی در مقدمه‌ی کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران می‌نویسد: «این کتاب سرگذشت دگرگونى و پیشرفت ادبیات نوین ایران از زبان یکى از آفرینندگان آن است. بزرگ علوى در این کتاب داستان‌نویسى است که به بررسى پهنه کار خود مى‌پردازد و ژرفاى چهره‌هاى داستانى و شخصیت نویسندگان را واکاوى مى‌کند. دانشمندى است که روش و سنجه‌هاى امروزى دانش و پژوهش را بکار مى‌بندد، نوگرایى است که پیوسته بر هر آنچه رنگ و بوى نویى دارد نورافکن مى‌اندازد، آفرینشگرى است که آفرینش‌هاى گوناگون ادبى را مى‌شناسد و مى‌سنجد، و سرانجام سیاسى‌دانى است که روزگار خود را بخوبى بازمى‌گشاید.

بزرگ علوى در سال 1954 به آموزاندن ایرانشناسى در دانشگاه همبولدت برلن خاورى آغازید و بزودى دریافت ارزش و دانش وى در آن ساختار دانشگاهى، در اصل به‌چیزى جز پژوهش‌ها و کارهاى چاپیش برنخواهد گشت، از این روى دست به کلک برد و چند کتاب و از جمله کتاب کنونى را نوشت. این کار، چنان کامیافته شد که همان دانشگاه براى نگارشش به او پایه پروفسورى داد و وى را همچون دانشمندى برجسته شناساند. پس باید خود وى را در آفرینش و برخوردارى از نتیجه‌هاى این نگارش بسیار کامیاب دانست، چرا که به پایگاه اجتماعى بلندترى رسید و در زندگى شخصى خود پیشرفت کرد.»

مروری بر فصل‌های کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران

کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران در بیست و پنج فصل نوشته شده‌ است.

فصل اول:زندگی و کارها

فصل دوم: پیش‌سخن

فصل سوم: درآمد

فصل چهارم: از آغاز سده بیتم تا پایان انقلاب

فصل پنجم: راهگشایان نوگرایی

فصل ششم: سرایش در خدمت پیکار سیاسی

فصل هفتم: نثر در پیکار با مطلق‌گرایی

فصل هشتم: دوره‌ پیش از جنگ و جنگ 1912 تا 1920

فصل نهم:سرایش و نمایندگان آن

فصل دهم: ابوالقاسم لاهوتی

فصل یازدهم: ابراهیم پورداوود

فصل دوازدهم: یحیی دولت آبادی

فصل سیزدهم: نثر

فصل چهاردهم: شیخ موسی نثری

فصل پانزدهم: دیکتاتوری بیست ساله رضاشاه

فصل شانزدهم: دیدگاه‌های نوین فرایش ادبی

فصل هفدهم: کارهای منثور

فصل هجدهم: مهداستان‌های تاریخی

فصل نوزدهم: داستان کوتاه

فصل بیستم: پژوهش ادبی

فصل بیست و یکم: فرهنگستان

فصل بیست و دوم: سرایش در زمان استبداد

فصل بیست و سوم: جهش جنبش ملی

فصل بیست و چهارم: نثر پس از جنگ و گرایش‌های آن

فصل بیست و پنجم: راهگشایان سرایش نوین

درباره‌ی بزرگ علوی نویسنده‌ی کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران

بزرگ علوی نویسنده و فعال اجتماعی ایرانی متولد 13 بهمن سال 1282 است. او در خانواده‌ای فرهنگی و سطح بالا به دنیا آمد. او در جوانی برای تحصیل به آلمان رفت و در آنجا به تحصیل در رشته‌ی علوم تربیتی و روانشناسی پرداخت و از دانشگاه مونیخ فارغ‌التحصیل شد. بزرگ علوی زمانی که در آلمان بود، برای نخستین بار داستان‌نویسی را آغاز کرد و بعد‌ها به‌عنوان یکی از مشهورترین داستان‌نویسان ایرانی شد.

بزرگ علوی در سراسر زندگی خود به مبارزه مشغول بود. او در دوران مختلفی به زندان افتاد، طولانی‌ترین زمان حبس بزرگ علوی در زندان چهار سالی بود که در زندان قصر محبوس بود، حاصل این حبس تعداد زیادی داستان با درون‌مایه‌ی اجتماعی و سیاسی بود. بزرگ علوی را امروز مبدع ادبیات داستانی زندان در ایران می‌دانند. بزرگ علوی پس از رهایی از زندان بار دیگر به اروپا سفر کرد و تا انقلاب اسلامی در آنجا سکونت داشت. او در این دوران علاوه بر نوشتن داستان در دانشگاه هومبولدت آلمان مشغول به تدریس شد. او در دهه‌ی پنجاه به ایران بازگشت و پس از مدتی بار دیگر به آلمان رفت و در 28 بهمن سال 1375 به علت سکته‌ی قلبی در برلین درگذشت.

ترجمه‌ی کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران به فارسی

انتشارات نگاه کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران را با ترجمه‌ی امیرحسین اکبری شالچی عرضه کرده و در اختیار علاقه‌مندان قرارداده است. امیرحسین اکبری شالچی از مترجمان پرکار و خوش‌نام ایرانی متولد 1345 است. او تاکنون آثار زیادی از زبان آلمانی به فارسی برگردانده است. اکبری شالچی در مقدمه‌ی کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران می‌نویسد: «این که نویسنده کوشیده از خود چیزی نگوید و ایدون نارسایی و کاستی در کارخود پدید آورده، گویا تنها خرده ای است که تاکنون برکارش گرفته‌اند. برخی از ایران شناسان به پدافند از او گفته‌اند که علوی به هر روی در همه جای کتاب هست و سراسر آن آکنده از انديشه‌ها و باورهای اوست. با این همه هنگامی که می‌گوید از همه نویسندگانی که در پیشرفت و دگرگونی ادبیات نوین ایران کارگر افتاده‌اند، سخن گفته، گفتارش چندان درست نیست، زیرا سر یکی از سرآمدان آنان یعنی خودش خاموشی گزیده. فروتنی و خودشکنی او کار را به جایی رسانده که در تاریخ ادبیات نوین ایران نامی از خود نبرد و به یاد حتی یکی از نوشته‌های خود هم نپردازد. خود پیداست که این کار ريشه در فرهنگ کهن ایران زمین دارد. ارزش این کار به‌ویژه زمانی دانسته می‌شود که درنگریم این کتاب در کشوری نوشته شده که در آن فروتنی نه تنها خوب نیست که به ویژگی‌های منفی اخلاقی هم پیوند داده می‌شود و چیزی در رده ناتوانی بیان، دروغ و نیرنگ، کمرویی و خود ناباوری شمرده می‌گردد. از اینجا نیز هویدا می‌گردد که با آن که بزرگ علوی بخش بزرگی از زندگیش را در آلمان سپری کرده، فرهنگ ایرانی را بسیار ژرف در جان خود نگاه داشته بوده است.»

کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران مناسب چه کسانی است؟

این کتاب مناسب علاقمندان به تاریخ ادبیات است. این کتاب منبع مناسبی برای تحقیق و پژوهش دانشجویان است و دانشجویان تاریخ و ادبیات فارسی است. کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران در دسته‌ی کتاب‌های تاریخ و نقد قرار دارد. کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران مناسب برای گروه سنی بزرگ‌سال است. تعداد صفحات نسخه‌ی چاپی کتاب 389 صفحه است که با مطالعه‌ی روزانه 20 دقیقه می‌توانید این کتاب را در 19 روز بخوانید. کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران جزو کتاب‌های حجیم و بلند با موضوع تاریخ و نقد است. این کتاب برای افرادی که وقت بیشتری برای مطالعه دارند و می‌خواهند در زمینه‌ی  تاریخ و نقد زمان بیشتری را به مطالعه اختصاص دهند انتخاب مناسبی است.

‌در بخشی از کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران می‌خوانیم

ایرانیان از رهگذر برگردان رمان های الکساندر دوما و اوژن سوئه و نوشته های نویسنده ترسای تازی جرجی زیدان با ادبیات مهداستانی آشنا گشتند. برگردان‌ها بیشتر در زمینه رویدادهای تاریخی یا زندگی نامه مردان پرآوازه به گونه داستان بود. برخی از نمایندگان لایه چیره مند که انديشه های آزادی خواهانه داشتند و شهروندانی که از بن دندان می خواستند با ارویا پیوند یابند، اندک اندک با خواندن این گونه مهداستانها سلیقه شان دگرگون شد و نوشته های این نویسندگان بیگانه را خوشایند می یافتند.

این گرایش همگانی در نویسندگان ایرانی هم کارگر افتاد و آنان را برانگیخت که از استادان اروپایی پسروی کنند و ویژه رویدادهای پیوسته به ایران، مهداستانهای تاریخی بنگارند. پیشگروهای زبانی کاری فراهم گشته بود. ساده سازی سبک که از سوی آهنگ پرشتاب زندگی نو فراخوانده شده بود، یکی از بزرگ ترین پیشگروهای چنین کاری گشته بود. البته نثر دیرزمانی بود که حق اظهار هستی برابر با سرایش نداشت. خواندن مهداستان، کار انديشه کاران آزاده منش بود، اما سرایش بویژه گونه مردمی‌اش از راه مطبوعات و آهنگسازی باز هم گسترده تر شده، در همه جا تنین می افکند.

آنچه در بالا خواندید بررسی و نقد کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران اثر بزرگ علوی بود.خرید و دانلود این اثر در همین صفحه امکان‌پذیر است. برای مطالعه‌ی دیگر کتاب‌ها در زمینه‌ی تاریخ و نقد می‌توانید به قسمت دسته‌بندی کتاب‌ها مراجعه و کتاب‌های این موضوع را یکجا مشاهده کنید.