- درباره کتاب:
رویکردی تطبیقی در بررسی اشتراکات فکری و اندیشههای عرفانی سهراب سپهری بهعنوان شاعر و سمبل بیداری ایرانی و جبران خلیل جبران مسیحی بهعنوان شاعر و سمبل بیداری عربی در لبنان میباشد که با استناد به نوشتهها و اشعار آنان، تدوین یافته است. به اذعان نویسنده، این اشتراکات تا حدی است که گویا جبران میگوید و سهراب میشنود و گویا جبران مینوشته و سهراب میخوانده است.
- درباره نویسنده:
کریم فیضی در سال ۱۳۵۸ و یک سال بعد از انقلاب اسلامی در تبریز به دنیا آمد. اما همان دوران، در تبریز قیامهایی در حال شکل گرفتن بود که باعث شد دوران کودکی او در اوج هیاهو و ناآرامی بگذرد. پدر او که به حاجی فیضی مشهور بود، به کار تجارت میپرداخت ولی علاقه بسیاری به طبیعت و همچنین عبادت داشت. همین علاقه پدر در شکل گرفتن علاقه و به بحثهای دینی بیتاثیر نبود و پای او را به حوزه علمیه قم باز کرد. از دیگر نوشتههای کریم فیضی میتوانیم به هوشنگ دوم (در گفتگو با هوشنگ مرادی کرمانی)، زندگی و بس، پنجره پیامبر (رمان)، از حبران تا سهراب، شعاع شمس، همزاد مسیح، سفری با سهراب و سیب زن سیب مرد اشاره کرد.
- بخشی از کتاب:
پیش از همه گفتهها و ناگفتهها، واقع این است که: جبران خلیل جبران و سهراب سپهری از یک نژادند، آنها با اینکه دور ازهمند، ولی به هم نزدیکند، دیرند و دور، ولی نزدیکند و همین جا، از دو اقلیمند، همه میدانند، ولی مبدا و مقصدی واحد دارند و از دو قبیله بر یک قبیله میشتابند؛ از«ادب» تا به «ابد»با هم میآغازند، با هم میروند با هم میرسند و به هم! خاستگاه و فرجامشان هم یک است و یکی: گویا، از یک شهر برخاسته باشند و زیر یک سنگ قبر آرمیده باشند