"زمان": پیرمردی که دندانهای جلویش را از دست داده و موقع حرف زدن مکث می کند، سوتهایی در میان حرفهایش دارد، صدایی دو رگه، از تواناییهایش می توان به عوض کردن بحث اشاره داشت. با انگشتانش مشکل دارد.
"شفیه"(بر وزن سفیه): پیرمردی با دندانهای مصنوعی که در زمان حرف زدن مکثهای بیهوده دارد، لکنت در بیان، با سوتهایی در میان حرفهایش، وی نیز توانایی دارد تا بحث قبلی را ادامه دهد (البته در حد حوصله اش)